نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorحسینی, سیّد کمال اسحقfa_IR
dc.contributor.authorحکیم الهی, جوادfa_IR
dc.contributor.authorآقاعلی, محمدfa_IR
dc.contributor.authorمهرابی, زهراfa_IR
dc.contributor.authorکریمی مطلوب, رسولfa_IR
dc.contributor.authorکریمی مطلوب, سعیدfa_IR
dc.date.accessioned1402-02-02T11:53:29Zfa_IR
dc.date.accessioned2023-04-22T11:53:29Z
dc.date.available1402-02-02T11:53:29Zfa_IR
dc.date.available2023-04-22T11:53:29Z
dc.date.issued2022-12-01en_US
dc.date.issued1401-09-10fa_IR
dc.identifier.citationحسینی, سیّد کمال اسحق, حکیم الهی, جواد, آقاعلی, محمد, مهرابی, زهرا, کریمی مطلوب, رسول, کریمی مطلوب, سعید. (1401). بررسی عوامل موثر بر پاسخ به درمان در بیماران مبتلا به ITP بستری شده در بیمارستان حضرت معصومه. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران, 80(10), 825-834.fa_IR
dc.identifier.issn1683-1764
dc.identifier.issn1735-7322
dc.identifier.urihttp://tumj.tums.ac.ir/article-1-12114-other.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/960004
dc.description.abstractزمینه و هدف: پورپورای ترومبوسایتوپنیک ایدیوپاتیک (اتوایمیون)، شایعترین علت شروع حاد ترومبوسایتوپنی در کودکی که از جهات دیگر سالم است. این مطالعه با هدف بررسی عوامل موثر بر پاسخ به درمان در کودکان بستری انجام شد. روش بررسی: این مطالعه گذشته‌نگر با بررسی پرونده بیماران بستری به‌علت ITP در بیمارستان حضرت معصومه (س) از فروردین 1388 تا تا اسفند 1397 انجام شد. معیارهای سن، جنس، علایم بالینی بدو ورود، پلاکت اولیه و نیز روزهای 3، 5، 14 و 180 از پرونده بیماران استخراج شد. نوع پروتکل درمانی، نیاز به تکرار درمان، عود بیماری و عوارض عمده درمان از پرونده ی بیماران استخراج و در نهایت داده‌ها با SPSS software, version 22 (IBM SPSS, Armonk, NY, USA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: از 229 بیمار مبتلا به ITP، 1/51% پسر و 9/48% دختر و میانگین سنی 4/3±7/3 بود. 3% افراد نیاز به تکرار درمان داشته و عود 2/15% بود. پاسخ به درمان در روزهای مختلف بدون ارتباط با سن و جنس و پلاکت اولیه (به‌جز یک مورد استثنا) بوده است (05/0P>). در ارتباط با علایم بالینی، پاسخ به درمان در روزهای سه و پنج مرتبط با علایم بالینی بدو مراجعه و در روزهای 14 و 180 بدون ارتباط با آن بوده است. پاسخ به درمان در روزهای سه و پنج در پروتکل‌های درمانی مختلف ارتباط معنادار داشته اما در روزهای 14 و 180 تفاوت قابل‌توجهی وجود نداشت (05/0P<). نتیجه‌گیری: بهترین پاسخ در گروه درمان ترکیبی با متیل پردنیزولون و IVIg بوده و کمترین پاسخ به درمان در گیرندگان متیل پردنیزولون به تنهایی مشاهده شد.  fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofTehran University Medical Journalen_US
dc.subjectکودکانfa_IR
dc.subjectپورپورای تمومبوسیتوپنیک ایدیوپاتیکfa_IR
dc.subjectدرمانfa_IR
dc.titleبررسی عوامل موثر بر پاسخ به درمان در بیماران مبتلا به ITP بستری شده در بیمارستان حضرت معصومهfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله اصیلfa_IR
dc.contributor.departmentگروه اطفال، مرکز آموزشی درمانی حضرت فاطمه معصومه (س)، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه اطفال، مرکز آموزشی درمانی حضرت فاطمه معصومه (س)، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه پزشکی اجتماعی و خانواده، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه اطفال، مرکز آموزشی درمانی حضرت فاطمه معصومه (س)، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی پزشکی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی پزشکی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی، قم، قم، ایران.fa_IR
dc.citation.volume80
dc.citation.issue10
dc.citation.spage825
dc.citation.epage834


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد