| dc.contributor.author | جهانشاهی, علیرضا | fa_IR |
| dc.contributor.author | خردمند, علیرضا | fa_IR |
| dc.contributor.author | ذاکرکیش, مهرنوش | fa_IR |
| dc.contributor.author | رشیدی, حمیرا | fa_IR |
| dc.contributor.author | گودرزیان خوزانی, نرگس | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1402-02-02T11:42:34Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2023-04-22T11:42:35Z | |
| dc.date.available | 1402-02-02T11:42:34Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2023-04-22T11:42:35Z | |
| dc.date.issued | 2022-12-01 | en_US |
| dc.date.issued | 1401-09-10 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | جهانشاهی, علیرضا, خردمند, علیرضا, ذاکرکیش, مهرنوش, رشیدی, حمیرا, گودرزیان خوزانی, نرگس. (1401). موفقیت درمان جایگزینی گنادوتروپین‌ها در مردان مبتلا به هایپوگنادوتروپین هایپوگنادیسم در
کلینیک‌های اورولوژی و غدد بیمارستان گلستان اهواز. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران, 80(10), 780-788. | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 1683-1764 | |
| dc.identifier.issn | 1735-7322 | |
| dc.identifier.uri | http://tumj.tums.ac.ir/article-1-12150-other.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/959999 | |
| dc.description.abstract | زمینه و هدف: درمان بیماری هایپوگنادیسم هایپوگنادوتروپین به‌عنوان یکی از علل ناباروری در مردان توسط گنادوتروپین (HMG و HCG) موضوع این پزوهش می‌باشد. این تحقیق بر روی میزان باروری توجه بیشتری شده است. اگر چه تغییرات صفات ثانویه اندازهء بیضه‌ها القای اسپرماتوژنز و فعالیت هورمونی نیز مورد توجه قرار گرفته است.
روش بررسی: در این مطالعه گذشته‌نگر و توصیفی-تحلیلی مردان مبتلا به هایپوگنادیسم هایپوگنادوتروپیک ایزوله براساس نرمال بودن سایر محورهای هیپوفیز که تمایل به باروری داشته‌اند و از آذر 1396 تا اسفند 1398 کلینک‌های غدد و اورولوژی اهوازجهت باروری به پزشک مراجعه کرده‌اند، مورد بررسی قرار گرفتند بیماران تحت درمان همزمان HMG میزان 75 واحد به‌صورت یک روز در میان (سه بار در هفته) و HCG به میزان 5000 واحد به‌صورت یک روز در میان دریافت کردند.
یافته‌ها: این پژوهش نشان داد سایز بیضه‌ها در 8/54% این بیماران افزایش یافت. صفات ثانویه (رویش موهای ثانویه) در 9/88 بیماران ایجاد شد. در 36 بیمار القای اسپرماتوژنز رخ داد و 29 نفر پدر شدند. در ضمن میل جنسی در 3/67% بیماران و فعالیت هورمونی در 4/69% بیماران افزایش یافت. زمان پاسخ به درمان جایگزین در بین بیماران نیز نشان داد که زمان پاسخ به درمان جایگزینی در 5/47% بیماران بیشتر از 12 ماه می‌باشد. در ضمن 6/6% از نمونه مورد مطالعه از روش‌های کمک باروری استفاده کرده بودند.
نتیجه‌گیری: استفاده از HMG و HCG در درمان بیماری هایپوگنادیسم و هایپوگنادوتروپیک در ایجاد صفات ثانویه جنسی و افزایش فعالیت هورمونی و ایجاد باروری موثر می‌باشد.
| fa_IR |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی تهران | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Tehran University Medical Journal | en_US |
| dc.subject | گناد | fa_IR |
| dc.subject | هایپوگنادیسم | fa_IR |
| dc.subject | ناباروری | fa_IR |
| dc.subject | اسپرماتوژنز. | fa_IR |
| dc.title | موفقیت درمان جایگزینی گنادوتروپین‌ها در مردان مبتلا به هایپوگنادوتروپین هایپوگنادیسم در
کلینیک‌های اورولوژی و غدد بیمارستان گلستان اهواز | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | مقاله اصیل | fa_IR |
| dc.contributor.department | گروه داخلی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز ایران. | fa_IR |
| dc.contributor.department | گروه اورولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اهواز جندی شاپور، اهواز ایران. | fa_IR |
| dc.contributor.department | گروه داخلی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز ایران. | fa_IR |
| dc.contributor.department | گروه داخلی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز ایران. | fa_IR |
| dc.contributor.department | گروه داخلی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز ایران. | fa_IR |
| dc.citation.volume | 80 | |
| dc.citation.issue | 10 | |
| dc.citation.spage | 780 | |
| dc.citation.epage | 788 | |
