تأثیر محلول‌پاشی پتاسیم بر بوته‌های خیار رقم ‘Miran’ تحت تنش خشکی

Abstract

تنش خشکی ناشی از افزایش پتانسیل اسمزی خاک به ویژه در گلخانه­ها که مصرف کود زیاد است یکی از مشکلات کشت­های گلخانه­ای محسوب می­شود. در پژوهش حاضر آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه غلظت پلی‌اتیلن­گلایکول (صفر، 48/1- و 91/4- (دسی­زیمنس بر متر) و استفاده (6 میلی­مولار) و عدم استفاده از کلریدپتاسیم جهت کاهش احتمالی اثر خشکی بر روی گیاه خیار انجام شد. صفات مورد مطالعه شامل وزن خشک، وزن‌ تر، محتوی کلروفیل، کلروفیل‌فلورسانس، فلاونوئید، کاروتنوئید، پرولین، فنول، پروتئین کل، اسید‌آبسیزیک‌، سوپراکسید و آسکوربات پراکسیداز، آنتی‌اکسیدان و کاتالاز بودند. نتایج بدست آمده، نشان داد که اثر محلول‌پاشی پتاسیم در تمام صفات به غیر از میزان کلروفیل‌فلورسانس و سوپراکسیددیسموتاز معنی‌دار p≤0.01)) بود. با توجه به نتایج به ‌دست ‌آمده عدم استفاده از کلرید‌پتاسیم موجب افزایش میزان آنتی‌اکسیدان و کاتالاز گردید اما کاربرد کلریدپتاسیم روی اکثر پارامترهای اندازه‌گیری شده ازجمله میزان وزن خشک، وزن تر، کلروفیل، فلاونوئید، کاروتنوئید، پرولین، فنول، پروتئین کل، اسید­آبسیزیک، سوپراکسید­دیسموتاز و آسکوربات پراکسیداز تأثیر مثبت نشان داد. در غلظت 91/4- دسی­زیمنس بر متر با افزودن کلریدپتاسیم بیشترین میزان فنول و پروتئین مشاهده شد. همچنین محتوای اسید‌آبسیزیک در تمام تیمارها با افزودن کلریدپتاسیم افزایش یافت و بیشترین میزان در غلظت 91/4- دسی­زیمنس بر متر مشاهده شد. از این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت کاربرد کلریدپتاسیم می‌تواند آثار سوء تنش خشکی را به میزان قابل توجهی، در شرایط مشابه بر روی خیارکاهش دهد.