اثرات تعاملی تمرین هوازی و مکمل کروسین بر برخی نشانگرهای آپوپتوزی کلیه در موش‌های صحرایی در معرض دوکسوروبیسین

Abstract

سابقه و هدف: استفاده از دوکسوروبیسین برای اهداف درمانی با بروز اختلالات کلیوی همراه است. بنابراین هدف مطالعه حاضر، بررسی اثر تعاملی تمرین هوازی و مکمل کروسین بر مقادیر لنفومای 2 لنفوسیت B[1] (Bcl-2) و پروتئین X وابسته به Bcl-2[1] (Bax) و نسبت Bax/Bcl-2 کلیه در موش‌های صحرایی در معرض دوکسوروبیسین بود. مواد و روش‌ها: در این پژوهش، 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (با سنّ 10-8 هفته و وزن 220-200 گرم) به‌طور تصادفی به گروه‌های (1) کنترل سالم، (2) دوکسوروبیسین (mg/kg/day 2)، (3) دوکسوروبیسین + تمرین، (4) دوکسوروبیسین + کروسین و (5) دوکسوروبیسین + تمرین + کروسین تقسیم شدند. تمرینات هوازی برای مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته با شدت 70-60 درصد VO2max انجام شد و مصرف کروسین روزانه mg/kg/day 50 بود. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون آنالیز واریانس یک‌راهه همراه با آزمون تعقیبی توکی استفاده شد (0/05≥P). نتایج: مقادیر Bax و نسبت Bax/BCL2 در گروه‌های دوکسوروبیسین + کروسین و دوکسوروبیسین + تمرین + کروسین کمتر و مقادیر BCL2 بالاتر از گروه دوکسوروبیسین بود (0/001=P). مقادیر Bax و نسبت Bax/BCL2 در گروه دوکسوروبیسین + تمرین کمتر از گروه دوکسوروبیسین بود (0/001=P). مقادیر Bax و نسبت Bax/BCL2 در گروه دوکسوروبیسین + تمرین + کروسین کمتر و مقادیر BCL2 در این گروه بالاتر از گروه دوکسوروبیسین + کروسین بود (001/0=P). مقادیر BCL2 در گروه دوکسوروبیسین + تمرین + کروسین بالاتر و نسبت Bax/BCL2 در این گروه کمتر از گروه دوکسوروبیسین + تمرین بود (0/001=P). نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد که تمرین هوازی با کاهش Bax و کروسین با افزایش BCL2 اثرات مطلوبی بر مهار آپوپتوز در بافت کلیه موش‌های صحرایی دارند. اما این دو مداخله به‌طور تعاملی نیز دارای اثرات مهارکننده آپوپتوز در بافت کلیه، متعاقب قرارگرفتن در معرض دوکسوروبیسین می‌باشند.