تاثیر یک دوره تمرین اصلاحی با و بدون رهاسازی مایوفاشیال بر میزان درد، پاسچر، شاخص ناتوانی و کیفیت زندگی مردان مبتلا به سندروم نمایشگر ویدئویی
(ندگان)پدیدآور
سید مجتبی شریعت پناهیناصر محمدرحیمیرضا امین زادهنوع مدرک
Textزبان مدرک
فارسیچکیده
سابقه و هدف: استفاده از نمایشگرهای ویدئویی منجر به قرارگیری فرد در معرض ریسک فاکتورهای اسکلتی-عضلانی (درد، ناتوانی) شده که درنهایت سلامت شغلی و کیفیت زندگی کارکنان را تحت تأثیر قرار میدهد؛ بنابراین، هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر 6 هفته تمرینات اصلاحی با و بدون رهاسازی مایوفاشیال بر میزان درد، پاسچر، شاخص ناتوانی و کیفیت زندگی مردان مبتلا به سندروم نمایشگر ویدئویی بود.
روش کار: این مطالعه از نوع نیمه تجربی و کاربردی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. 45 مرد میانسال (45-40 سال) مبتلا به سندروم نمایشگر ویدئویی بر اساس معیارهای ورود به مطالعه بهعنوان نمونهی آماری انتخاب و بهصورت تصادفی در سه گروه تجربی 1 (15 نفر)، تجربی 2 (15 نفر) و کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. قبل و بعد از ۶ هفته مداخله تمرینی که به مدت ۴۵ دقیقه و 3 جلسه در هفته صورت گرفت؛ بهمنظور اندازهگیری میزان درد و ناتوانی، وضعیت سر به جلو، کیفوز و کیفیت زندگی به ترتیب از مقیاس آنالوگ بصری (VAS)، پرسشنامه شاخص ناتوانی گردن (NDI)، پرسشنامه مقیاس درد و ناتوانی گردن (NPDS)، روش عکسبرداری و پرسشنامه SF-36 استفاده شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که میزان درد (F=31.40 و P=0.001)، پاسچر سر به جلو (F=29.75 و P=0.01)، کیفوز (F=29.75 و P=0.01)، شاخص ناتوانی (F=30.79 و P=0.01) و کیفیت زندگی (F=51.83 و P=0.01) گروهای مداخله در پسآزمون نسبت به پیشآزمون بهطور معناداری بهبود یافت (P
کلید واژگان
تمرین اصلاحیرهاسازی مایوفاشیال
شاخص ناتوانی
کیفیت زندگی
سندروم نمایشگر ویدئویی
شماره نشریه
3تاریخ نشر
2022-12-251401-10-04
ناشر
دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتیسازمان پدید آورنده
گروه علوم ورزشی، دانشگاه بینالمللی امام رضا (ع)، مشهد، ایرانگروه تربیت بدنی، دانشگاه فرهنگیان، پردیس شهید بهشتی خراسان رضوی، ایران
گروه علوم ورزشی، دانشگاه بینالمللی امام رضا (ع)، مشهد، ایران
شاپا
2345-24552383-1901




