ارزیابی پارامترهای موثر بر چسبندگی میلگرد فاقد طول مهاری کافی در آزمایش بیرون‌کشیدن میلگرد از بتن

Abstract

عملکرد میلگرد مدفون در داخل بتن، همواره یکی از موضوعات پیچیده و مهم در سازه‌های بتن‌آرمه به شمار می‌رود. یکی از آزمایش‌های رایج، در زمینه برآورد رفتار میلگرد در بتن، آزمایش بیرون‌کشیدن میلگرد (Pullout Test) است، ولی با وجود تحقیقات متعدد در این زمینه کاستی‌هایی به چشم می‌خورد. در این پژوهش، پنج آزمایش بیرون کشیدن میلگرد شامل چهار نمونه با بتن محصور شده و یک نمونه با بتن غیر محصور، با در نظر گرفتنِ سه قطر مختلف میلگرد انجام شد. به کمک نتایج حاصله و نتایج پژوهش‌های قبلی، برخی از پارامترهای مهم در زمینه رفتار چسبندگی و لغزشِ میلگرد، از جمله اثر مقاومت بتن، قطر میلگرد، فشاری یا کششی بودن نیروی وارده و محصورشدگی بررسی و روابطی با دقت مناسب برای آن‌ها ارایه شد تا بتوان با استفاده از این روابط، نتایج موجود و در دسترس را به حالت مورد نظر تعمیم داد. برای صحت سنجی و افزایش دامنه نتایج، از سه تحقیق معتبر دیگر در این زمینه استفاده شده است که دقت روابط و نتایج به دست آمده را تایید می‌نمایند. روابط حاصل از این تحقیق نشان داد که تنش چسبندگی، با افزایشِ 50 درصدی مقاومت فشاری بتن، تا حدود 20 درصد افزایش می‌یابد. به علاوه، بر اساس روابط ارایه شده، با تغییر قطر میلگرد از 20 به 22 و 25 میلی‌متر، برای یک مقاومت فشاری ثابت، تنش چسبندگی به ترتیب به میزان 13 و 27 درصد کاهش می‌یابد. همچنین عدم محصورشدگی نمونه، تنش چسبندگی حداکثر را تا 40 درصدِ تنش حالت محصور شده و لغزش متناظر با تنش حداکثر را بین 15 تا 30 درصد کاهش می‌دهد. فشاری بودن نیروی محوری میلگرد نیز در مقایسه با نیروی کششی، تا حدود 10 درصد تنش چسبندگی را افزایش می‌دهد.