| dc.contributor.author | علی نیا, محمد طه | fa_IR |
| dc.contributor.author | حافظی, فاطمه | fa_IR |
| dc.contributor.author | صفری, محمد | fa_IR |
| dc.contributor.author | کریمی زارچی, علی اکبر | fa_IR |
| dc.contributor.author | طاهرنژاد, علی | fa_IR |
| dc.contributor.author | حیدری, سودابه | fa_IR |
| dc.contributor.author | دارابی, عنایت | fa_IR |
| dc.contributor.author | معصومی, ابراهیم | fa_IR |
| dc.contributor.author | تات, مهدی | fa_IR |
| dc.contributor.author | محمدزاده, طاهره | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1401-12-07T15:55:28Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2023-02-26T15:55:28Z | |
| dc.date.available | 1401-12-07T15:55:28Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2023-02-26T15:55:28Z | |
| dc.date.issued | 2023-02-01 | en_US |
| dc.date.issued | 1401-11-12 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | علی نیا, محمد طه, حافظی, فاطمه, صفری, محمد, کریمی زارچی, علی اکبر, طاهرنژاد, علی, حیدری, سودابه, دارابی, عنایت, معصومی, ابراهیم, تات, مهدی, محمدزاده, طاهره. (1401). مطالعه سرواپیدمیولوژی هیداتیدوزیس به روش الایزا با استفاده از AgB در پرسنل نظامی. مجله طب نظامی, 24(9), 1630-1638. doi: 10.30491/JMM.24.9.1630 | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 1735-1537 | |
| dc.identifier.issn | 1735-7667 | |
| dc.identifier.uri | https://dx.doi.org/10.30491/JMM.24.9.1630 | |
| dc.identifier.uri | http://militarymedj.ir/article-1-3434-fa.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/939502 | |
| dc.description.abstract | زمینه و هدف: هیداتیدوزیس نوعی بیماری انگلی مهم است که توسط مرحله لاروی اکینوکوکوس گرانولوزوس ایجاد می‌شود. این بیماری یکی از مشکلات بهداشتی مهم در نقاط مختلف جهان از جمله ایران است. بیماری در ارگان‌های مختلف بویژه در کبد و ریه‌ها سبب ایجاد عوارض متعدد می‌شود. به نظر می‌رسد نیروهای نظامی به دلیل حضور در ماموریت‌های مختلف در شرایط اقلیمی، جغرافیایی و امنیتی متفاوت از خطر آلودگی بالایی برخوردار باشند. این مطالعه به منظور تعیین میزان شیوع سرمی هیداتیدوزیس در پرسنل یک واحد نظامی اجرا گردید.
روش‌ها: طی یک مطالعه مقطعی که در سال 1399 انجام شد، آنتی‌ژن B (AgB) به روش Oriol از مایع کیست هیداتید گوسفندی (HCF) تهیه شد. تعداد 205 نمونه سرم تهیه و به روش الایزا با استفاده از آنتی‌ژن B مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته‌ها: از 205 نمونه مورد بررسی، 30 مورد (14/6%) به روش الایزا با استفاده از آنتی‌ژن B پاسخ مثبت نشان دادند. بیشترین موارد مثبت در پرسنل 39-30 ساله (63/3%)، مشغول به کار در رده عملیاتی (76/7%)، با 20-11 سال سابقه خدمت (43/3%)، دارای تحصیلات دانشگاهی (96/7%) و ساکن در مناطق شهری (80%) مشاهده شد. علاوه بر این افراد مصرف‌کننده آب چشمه/ جوشیده/ معدنی (53/3%) که برای شستشوی سبزیجات از نمک و سرکه (50%) استفاده می‌کردند، بالاترین میزان سرم مثبت را داشتند. بر اساس تجزیه و تحلیل آماری، بین متغیرها و مثبت بودن تست الایزا با آنتی‌ژن B رابطه معناداری وجود نداشت (0/05P>).
نتیجه‌گیری: شیوع سرمی بالای آنتی‌بادی‌های IgG ضد آنتی‌ژن B کیست هیداتید در نیروهای نظامی، اهمیت برنامه‌های آموزشی بهداشتی با کیفیت بالا را در این جوامع نشان می‌دهد. غربالگری و پیگیری وضعیت افراد دارای سرم مثبت نیز توصیه می‌شود. | fa_IR |
| dc.format.extent | 737 | |
| dc.format.mimetype | application/pdf | |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | مجله طب نظامی | fa_IR |
| dc.relation.isversionof | https://dx.doi.org/10.30491/JMM.24.9.1630 | |
| dc.subject | هیداتیدوزیس | fa_IR |
| dc.subject | سرواپیدمیولوژی | fa_IR |
| dc.subject | الایزا | fa_IR |
| dc.subject | آنتی ژن B | fa_IR |
| dc.subject | پرسنل نظامی. | fa_IR |
| dc.subject | طب نظامی | fa_IR |
| dc.title | مطالعه سرواپیدمیولوژی هیداتیدوزیس به روش الایزا با استفاده از AgB در پرسنل نظامی | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | پژوهشي اصیل | fa_IR |
| dc.contributor.department | گروه انگل و قارچ شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج)، تهران، ایران | fa_IR |
| dc.contributor.department | گروه انگل و قارچ شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی سمنان، سمنان، ایران | fa_IR |
| dc.contributor.department | گروه انگل و قارچ شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج)، تهران، ایران | fa_IR |
| dc.contributor.department | گروه اپیدمیولوژی و آمار، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج)، تهران، ایران | fa_IR |
| dc.contributor.department | گروه انگل و قارچ شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج)، تهران، ایران | fa_IR |
| dc.contributor.department | دانشکده پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود، شاهرود، ایران | fa_IR |
| dc.contributor.department | گروه انگل و قارچ شناسی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران | fa_IR |
| dc.contributor.department | گروه انگل و قارچ شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج)، تهران، ایران | fa_IR |
| dc.contributor.department | مرکز تحقیقات ویروس شناسی کاربردی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج)، تهران، ایران | fa_IR |
| dc.contributor.department | گروه انگل و قارچ شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج)، تهران، ایران | fa_IR |
| dc.citation.volume | 24 | |
| dc.citation.issue | 9 | |
| dc.citation.spage | 1630 | |
| dc.citation.epage | 1638 | |
