تاثیر پارامتر‌های حرکتی پرداخت‌کاری به روش سایشی مغناطیسی بر روی سطح مقعر فولاد سردکار

Abstract

فرآیند پرداخت‌کاری سایشی مغناطیسی (MAF) جزء جدیدترین فرآیندهای پیشرفته ماشین‌کاری می‌باشد. بعد از گذشت هشت دهه از ثبت فرآیند پرداختکاری سایشی مغناطیسی کاربردی بودن این روش در پرداخت انواع سطوح از جمله سطوح تخت، استوانه‌ای و آزاد به اثبات رسیده است. در این پژوهش، تاثیر پارامتر‌های حرکتی فرآیند MAF، بر سطح مقعر فولاد سردکار بصورت تجربی با استفاده از روش سطح پاسخ، بررسی شده است. این پارامتر‌ها شامل سرعت دورانی، سرعت خطی، فاصله برس ساینده تا قطعه‌کار، چگالی شار مغناطیسی و زاویه انحنا می‌باشد. برای این منظور از آهنربای سر کروی استفاده شده و پودر مورد استفاده از روش آلیاژ سازی مکانیکی تهیه شده است. فولاد سردکار به دلیل کاربرد در ساخت قالب‌های رول فرمینگ، که در موتورهای هوایی جهت شکل‌دهی پره‌های کمپرسور و توربین کاربرد دارد، و همچنین بررسی امکان‌پذیری فرآیند MAF بر سطح قطعه‌کاری با سختی و تنش تسلیم بالا مانند فولاد سرد کار، انتخاب شده است. بر اساس نتایج، مقدار بهینه چگالی شار مغناطیسی 55/0 تسلا بوده و با افزایش فاصله برس ساینده تا قطعه‌کار، تغییرات زبری سطح در ابتدا افزایش و پس از عبور از مقدار بهینه، کاهش می‌یابد.