سنتز نانوکامپوزیت‌های بور داپ‌شده بر سطح هیدروکسی آپاتیت-کیتوسان و بررسی اثر آن بر ریزسختی مینای دندان دمینرالیزه‌شده

Abstract

سابقه و هدف: درمان‌های غیرتهاجمی برای رمینرالیزاسیون مینای دندان ترجیح داده می‌شوند که برای انجام این کار می‌توان از نانوکامپوزیت‌های فلزی استفاده کرد. هدف این مطالعه بررسی اثر نانوکامپوزیت‌های بور داپ‌شده بر سطح هیدروکسی آپاتیت-کیتوسان روی ریزسختی مینای دندان دمینرالیزه‌شده است. مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، نانوکامپوزیت‌های بور داپ‌شده بر سطح هیدروکسی آپاتیت-کیتوسان به روش sol-gel ساخته شد. 45 دندان پرمولر سالم انسانی انتخاب و به دو نیمه باکالی و لینگوالی تقسیم شد. سیکل دمینرالیزاسیون نمونه‌ها برای مدت 14 روز انجام شد تا سطح مینای دندان دمینرالیزه شود. سپس نمونه‌ها به‌‌طور تصادفی به سه گروه مساوی بر اساس کاربرد مواد رمینرالیزه‌کننده تقسیم شدند؛ گروه 1: نانوکامپوزیت‌های هیدروکسی آپاتیت–کیتوسان؛ گروه 2: نانوکامپوزیت‌های بور داپ‌شده بر سطح هیدروکسی آپاتیت–کیتوسان و گروه 3: گروه کنترل بدون نانوکامپوزیت. نانوکامپوزیت‌ها در طول 28 روز (2 بار در روز) روی سطح دندان‌ها اعمال شدند. ریزسختی نمونه‌ها با استفاده از تست ویکرز در سه نقطه انجام شد. برای تحلیل آماری داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه 19 و آزمون‌های تحلیل واریانس یک‌طرفه و توکی استفاده شد (0/05=α). مورفولوژی سطحی گروه‌ها با استفاده از SEM بررسی شد. یافته‌ها: بین سه گروه مطالعه‌شده تفاوت آماری معناداری وجود داشت (0/001>P). بیشترین میانگین در گروه نانوکامپوزیت‌های بور داپ‌شده بر سطح هیدروکسی آپاتیت-کیتوسان (368/12) و سپس در گروه نانوکامپوزیت‌های هیدروکسی آپاتیت-کیتوسان (342/62) مشاهده شد. کمترین میانگین نیز مربوط به گروه کنترل (267/53) بود. مقایسه دوبه‌دوی گروه‌ها نشان داد بین گروه‌های 1 و 2، 1 و 3 و گروه 2 و 3 تفاوت آماری معناداری وجود دارد (0/05>P). نتیجه‌گیری: هر دو ترکیب HApC و B@HApC باعث بهبود رمینرالیزاسیون و افزایش ریزسختی مینای دندان می‌شود، اما این افزایش در حضور ترکیب حاوی بور بیشتر بود.