فرمولاسیون و کنترل فیزیکوشیمیایی امولژل موپیروسین

Abstract

سابقه و هدف: هدف این مطالعه ایجاد یک امولژل پوستی پایدار از داروی موپیروسین بود. روش بررسی: این مطالعه در گروه فارماسیوتیکس دانشگاه علوم دارویی تهران از آبان 1399 تا شهریور 1400 انجام شد. در ابتدا مطالعات پیش فرمولاسیون روی پودر موپیروسین صورت گرفت و نمودار استاندارد رسم شد. در ادامه پایه­های امولژل بدون دارو ساخته شد، پایداری آنها بررسی شد و فرمولاسیون برتر انتخاب شد. در ادامه فرمولاسیون امولژل حاوی دارو تهیه شده و مطالعات بیشتری از قبیل تعیین مقدار ماده موثره، آزاد سازی دارو در محیط برون تن و تعیین هاله عدم رشد صورت گرفت. یافته­ها: امولژل حاوی کربومر 940، پارافین مایع به میزان 5%، توئین 20 به میزان 4/0% و اسپن 20 به میزان 1/1% به عنوان فرمولاسیون برتر انتخاب شد. نتایج آزمون های پایداری، پخش پذیری و … مناسب بود. مقدار ماده موثره در فرمولاسیون­ها بین 90 تا 110 درصد بود. در مدت 8 ساعت دارو تقریبا به میزان 85% آزاد شد. از نظر رئولوژی، فرمولاسیون از رفتار غیر نیوتونی تبعیت می­کرد. همچنین رفتار پلاستیک و تیکسوتروپ نشان داد. مشاهده هاله عدم رشد در اطراف فرمولاسیون های حاوی دارو نشان داد که داروی موپیروسین از پایه امولژل آزاد شده و از رشد باکتری های استافیلوکوکوس اورئوس جلوگیری می­کند. نتیجه­گیری: می­توان یک فرمولاسیون امولژل پایدار از داروی موپیروسین تهیه کرد. پیشنهاد می­شود که مطالعات پایداری تسریع شده و ادواری و اسکیل آپ فرمولاسیون جهت تولید صنعتی صورت گیرد.