بررسی تأثیر القای داخل رحمی پلاسمای غنی از پلاکت اتولوگ بر رشد آندومتر در سیکل‌های انتقال جنین فریز شده

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: مطالعات مداخلاتی در مورد اثر پلاسمای غنی از پلاکت در بیماران با شکست مکرر لانه‌گزینی (RIF) که یکی از مهم‌ترین عوامل محدودکننده در درمان بیماران نابارور است، کافی نیست؛ بنابراین این مطالعه باهدف تعیین تأثیر تلقیح پلاسمایی غنی از پلاکت داخل رحمی (PRP) اتولوگ بر ضخامت آندومتر در بیماران RIF در سیکل‌های انتقال جنین فریز شده و در شرایط آزمایشگاهی انجام گرفت. مواد و روش‌ها: در این مطالعه مداخله‌ای درمجموع 20 زن که سیکل انتقال جنین آن‌ها به دلیل عدم رشد مناسب آندومتر، کنسل شده یا شکست لانه گزینی مکرر داشته‌اند، تحت مطالعه قرار گرفتند. در افراد موردمطالعه PRP به‌صورت داخل رحمی تجویز شد و 72 ساعت بعد از تزریق، مجدداً سونوگرافی انجام و ضخامت آندومتر با سونوگرافی داپلر بررسی شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS 18 تحلیل شدند. یافته‌ها: میانگین ضخامت آندومتر در روز 10 منس، mm 46/1± 80/6، ولی 72 ساعت بعد از اولین PRP، mm 2 ± 09/8 به دست آمد. میانگین اختلاف افزایش ضخامت آندومتر mm 53/0 ± 28/1 بود (02/0>P). واسکولاریته آندومتر 72 ساعت بعد از تزریق PRP در 9 نفر (45 درصد) خوب و 11 نفر (55 درصد) متوسط بود. HCGβ دو هفته بعد از انتقال جنین در 9 نفر (45 درصد) مثبت و در 11 نفر (55 درصد) منفی بود. بحث و نتیجه‌گیری: استفاده از PRP اتولوگ باعث افزایش معنی‌دار در میانگین ضخامت آندومتر، بهبود واسکولاریته، افزایش میزان بارداری و از همه مهم‌تر افزایش تولد زنده می‌شود.