بررسی اثر گرده خرما و تمرینات مقاومتی بر تنظیم بیان هورمون لپتین و فاکتور IGF-1 در بافت چربی احشایی موش‌های صحرایی نر

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: بافت چربی علاوه بر ذخیره انرژی، به‌عنوان یک بافت درون‌ریز نیز عمل می‌کند و با ترشح هومورن‌ها و سایتوکاین‌های اختصاصی، در حفظ متابولیسم بدن نقش مهمی را ایفا می‌کند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر عصاره گرده خرما و تمرینات مقاومتی بر تنظیم بیان لپتین و فاکتور رشد شبه انسولینی 1 (IGF-1) در بافت چربی موش‌های صحرایی نر است. مواد و روش کار: این مطالعه به‌صورت تجربی و در گروه‌های کنترل و آزمون انجام گرفت. سی سر موش صحرایی نر نژاد اسپراگو-داولی به 6 گروه کنترل، تمرین مقاومتی، تیمار با عصاره گرده خرما، تیمار با تستوسترون، تیمار با عصاره گرده خرما + انجام تمرین مقاومتی، تیمار با تستوسترون + انجام تمرین مقاومتی تقسیم شدند. عصاره گرده خرما تهیه و با دوز 100 میلی‌گرم/کیلوگرم وزن بدن به مدت چهار هفته به موش‌ها خورانده شد. تستوسترون انانتات نیز با دوز 2 میلی‌گرم/کیلوگرم روزانه به‌صورت زیرجلدی به گروه‌های موردنظر تزریق شد. همچنین پروتکل تمرین مقاومتی شامل تمرین نردبان با وزنه‌ای معادل 65 درصد وزن بدن به مدت چهار هفته اجرا گردید. ارزیابی‌های بافت‌شناسی و بررسی بیان دو ژن لپتین و IGF-1 به روش Real-time PCR انجام شدند. داده‌های به‌دست‌آمده با استفاده از آزمون‌های ANOVA یک‌طرفه و Tukey با معنی‌داری 05/0<P مورد تجزیه‌وتحلیل آماری قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج حاصل نشان دادند که مصرف عصاره گرده خرما و انجام تمرینات مقاومتی به‌طور هم‌زمان، باعث کاهش معنی‌دار بیان ژن لپتین (p<0.05) گردید. همچنین تیمار با تستوسترون + تمرینات مقاومتی، منجر به کاهش معنادار بیان ژن‌های IGF-1 (p<0.05) و لپتین (p<0.05) شد. بحث و نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد انجام تمرینات مقاومتی به همراه مصرف عصاره گرده خرما می‌تواند باعث کاهش معنادار بیان ژن لپتین و کاهش تعداد سلول‌های بافت چربی شود.