تاثیر ترکیب توهم بینایی و تمرکز توجه بیرونی بر یادگیری مهارت پرتاب دارت در افراد مبتدی

Abstract

مقدمه: تحقیقات اثربخشی توهم بینایی بزرگ و تمرکز توجه بیرونی را بر یادگیری حرکتی در افراد مبتدی نشان داده است. با این حال، شواهد پژوهشی در مورد اثر ترکیبی این متغیرها وجود ندارد. هدف از این مطالعه بررسی اثر ترکیبی توهم بینایی بزرگ و تمرکز بیرونی بر یادگیری مهارت پرتاب دارت در افراد مبتدی بود. مواد و روش­ها: در این مطالعه 40 شرکت‌کننده مبتدی 18 تا 40 سال به طور داوطلبانه شرکت کرده و به طور تصادفی در 4 گروه توهم بینایی بزرگ، تمرکز توجه بیرونی، ترکیبی و گروه کنترل قرار گرفتند. تحقیق شامل پیش‌آزمون، مرحله تمرین، پس‌آزمون و آزمون یادداری بود. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس یک‌طرفه و تحلیل واریانس اندازه‌های تکراری و نرم‌افزار SPSS نسخه 20 تحت سطح معناداری 05/0 استفاده شد. یافته­ ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس برای اکتساب عملکرد پرتاب دارت نشان داد که هر سه اثر مرحله، گروه و متقابل معنی‌دار می‌باشد (05/0≥ P). دقت عملکرد در همه گروه‌ها از پیش‌آزمون تا پس‌آزمون افزایش یافت. در پس‌آزمون و یادداری دقت عملکرد گروه‌های آزمایشی نسبت به گروه کنترل بیشتر بود، اما تفاوت معنی‌داری بین آن‌ها وجود نداشت (05/0<P). بحث و نتیجه ­گیری: استفاده از دستورالعمل‌های تمرکز بیرونی و دستکاری‌هایی که فرآیندهای ادراکی موثرتر را تقویت می‌کند، ممکن است به عملکرد و یادگیری بهینه منجر شود. یافته‌های مطالعه حاضر پیشنهاد می‌کند که ترکیب توهم بینایی بزرگ و تمرکز توجه بیرونی می‌تواند به طور مستقل یادگیری حرکتی را بهبود بخشد، اما ترکیب این دستکاری‌ها مزایای افزایشی ندارد.