تأثیر تغذیه پرچرب و تمرین استقامتی تداومی بر بیان فاکتورهای رونویسی TFEB و E2F1 در بافت چربی احشائی موش های سوری

Abstract

سابقه و هدف: فاکتورهای رونویسی TEEB و E2F1 نقش مهمی در متابولیسم ایفا می کنند و گزارش شده است که میزان آن ها بر اثر تغذیه پرچرب افزایش می یابد. هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر تمرین ورزشی از نوع استقامتی تداومی بر بیان این ژن­ها در بافت چربی احشائی موش­های سوری بود که دارای تغذیه پرچرب بودند. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 28 سر موش سوری نر (C57BL/6) در چهار گروه کنترل، غذای پرچرب، تمرین ورزشی و غذای پرچرب- تمرین ورزشی طبقه بندی شدند. موش­های گروه­های غذای پرچرب به مدت 12 هفته غذای پرچرب مصرف کردند. موش­های گروه­های تمرینی به مدت شش هفته، تحت تمرین استقامتی تداومی بر روی نوارگردان قرار گرفتند. موش های گروه تمرین ورزشی-غذای پرچرب علاوه بر مصرف غذای پرچرب، تحت تمرین ورزشی قرار گرفتند. برای اندازه­گیری بیان نسبی ژن های E2F1 و TFEB از روش Real Time–PCR استفاده شد. نتایج: نتایج این پژوهش به این صورت بود: 1) بر اثر تغذیه پرچرب و تمرین ورزشی، میزان بیان ژن TFEB در بافت چربی احشائی افزایش بارزی یافت (p<0.05) 2) ترکیب تمرین ورزشی و تغذیه پرچرب اثر افزایشی در بیان TFEB داشت (p=0.02). با این حال، این تأثیر ترکیبی، تفاوت معنی داری با اثر جداگانه تمرین ورزشی و تغذیه پرچرب نداشت (p>0.05). 3) تغذیه پرچرب، میزان بیان ژن E2F1 را افزایش داد (p=0.03). 4) نه تمرین ورزشی و نه اثر ترکیبی غذای پرچرب و تمرین ورزشی افزایش معنی داری بر بیان E2F1 نگذاشتند (p>0.05). نتیجه ­گیری: نتایج این پژوهش دلالت بر این دارد که تمرین استقامتی تداومی، تأثیر مشابهی (و نه متضاد) با تغذیه پرچرب در بیان ژن TFEB دارد. همچنین بر اساس یافته های این پژوهش می­توان تصور کرد که این نوع تمرین ورزشی می تواند تأثیر افزایشی تغذیه پرچرب در بیان E2F1 را تا حدودی خنثی نماید.