نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorحسین زاده, علیfa_IR
dc.contributor.authorبانشی, محمدرضاfa_IR
dc.contributor.authorصدیقی, بهنازfa_IR
dc.contributor.authorکرمانچی, جمشیدfa_IR
dc.contributor.authorحقدوست, علی‌ اکبرfa_IR
dc.date.accessioned1401-09-20T20:51:42Zfa_IR
dc.date.accessioned2022-12-11T20:51:43Z
dc.date.available1401-09-20T20:51:42Zfa_IR
dc.date.available2022-12-11T20:51:43Z
dc.date.issued2022-05-01en_US
dc.date.issued1401-02-11fa_IR
dc.identifier.citationحسین زاده, علی, بانشی, محمدرضا, صدیقی, بهناز, کرمانچی, جمشید, حقدوست, علی‌ اکبر. (1401). برآورد غیرمستقیم شیوع دمانس و تغییرات جغرافیایی آن با استفاده از نسخ دارویی در ایران. مجله اپیدمیولوژی ایران, 18(1), 1-11.fa_IR
dc.identifier.issn1735-7489
dc.identifier.issn2228-7507
dc.identifier.urihttp://irje.tums.ac.ir/article-1-6402-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/935950
dc.description.abstractمقدمه و اهداف: دمانس یک بیماری مزمن سیستم عصبی مرکزی است که بار مالی و اجتماعی زیادی بر سیستم خدمات بهداشتی-درمانی وارد می‌کند. آگاهی از شیوع بیماری دمانس برای برنامه‌ریزی بهداشتی و اطمینان از این که خدمات کافی برای افراد مبتلا به این بیماری وجود دارد یا خیر ضروری است. با توجه به این که شیوع و تغییرات جغرافیایی این بیماری در ایران به خوبی شناخته نشده است. هدف مطالعه حاضر برآورد شیوع و تعیین توزیع جغرافیایی این بیماری در ایران می‌باشد. روش کار: در این مطالعه شیوع دمانس در هر استان به صورت غیر مستقیم، و با استفاد از بسامد داروهای تخصصی تجویز شده در طول یکسال با هر دو نام تجاری و ژنریک برآورد شد. سپس از نقشه‌های طیف رنگ برای نمایش تغییرات جغرافیایی دمانس در سطح استانی استفاده گردید. در نهایت، از آزمون‌های جغرافیایی Moran I  و  Getis-Ord Gi (Gi) به ترتیب برای بررسی خود همبستگی فضایی و تغییرپذیری جغرافیایی شیوع دمانس در سطح معنی‌داری 0/05 استفاده شد.. یافته‌ها: در مطالعه حاضر میزان شیوع کلی دمانس در جمعیت عمومی و جمعیت بالای 60 سال در ایران به ترتیب برابر با 49/6 و 508/9 در 100000 نفر بود. در جمعیت عمومی پائین‌ترین میزان شیوع دمانس در استان هرمزگان  (9/4 در 100000 نفر) و بالاترین میزان شیوع آن در استان آذربایجان شرقی  (96/4 در 100000 نفر) مشاهده شد. در جمعیت بالای 60 سال نیز پائین‌ترین میزان شیوع در استان هرمزگان (141/5 در 100000 نفر) و بالاترین میزان شیوع در استان آذربایجان‌شرقی (862/5 در 100000 نفر) مشاهده شد. براساس آزمون‌های Moran I و Getis-Ord Gi (Gi) خودهمبستگی فضایی و تغییرپذیری جغرافیایی شیوع دمانس معنی‌دار نبود. نتیجه‌گیری: شیوع بیماری دمانس در جمعیت بالای 60 سال ایران نسبت به کشورهای غربی پائین‌تر است، اما شیوع این بیماری کم و بیش با میزان شیوع دمانس در کشورهای در حال توسعه قابل مقایسه هست. اگر چه باید توجه داشته باشیم که در بعضی از استان‌های برخوردار ایران شیوع دمانس بالا و شبیه کشورهای توسعه یافته می‌باشد.fa_IR
dc.format.extent1249
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherانجمن علمی اپیدمیولوژیست‌های ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله اپیدمیولوژی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofIranian Journal of Epidemiologyen_US
dc.subjectبیماری دمانسfa_IR
dc.subjectتوزیع جغرافیاییfa_IR
dc.subjectشیوعfa_IR
dc.subjectایرانfa_IR
dc.subjectاپیدمیولوژیfa_IR
dc.titleبرآورد غیرمستقیم شیوع دمانس و تغییرات جغرافیایی آن با استفاده از نسخ دارویی در ایرانfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار اپیدمیولوژی، گروه اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شاهرود، شاهرود، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentاستاد اپیدمیولوژی و آمار زیستی، مرکز تحقیقات مدلسازی در سلامت؛ پژوهشکده آینده پژوهی در سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار مغز و اعصاب، مرکز تحقیقات نورولوژی، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمانfa_IR
dc.contributor.departmentمشاور مدیریت بیماری - معاون امور درمانی - وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentاستاد اپیدمیولوژی و آمار زیستی، مرکز تحقیقات مدلسازی در سلامت؛ پژوهشکده آینده پژوهی در سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمانfa_IR
dc.citation.volume18
dc.citation.issue1
dc.citation.spage1
dc.citation.epage11


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد