بررسی ارتباط بین مقادیر کمی ضریب انتشار ظاهری در تصاویر دیفیوژنی تشدید مغناطیسی پروستات با مقادیر شاخص گلیسون در نمونه‌های پاتولوژی متعاقب پروستاتکتومی

Abstract

زمینه و هدف: روش استاندارد در تشخیص و مرحله بندی سرطان پروستات، نمونه‌برداری و تعیین مقدار شاخص گلیسون (Gleason Score ) می‌باشد. در این مطالعه ارتباط بین شاخص گلیسون به­عنوان روش استاندارد در بیماران مبتلا به سرطان پروستات با پارامتر­های استخراج شده از تصاویر دیفیوژنی تشدید مغناطیسی (Diffusion-Weighted Images) بررسی گردید. روش­­ کار: این مطالعه­ی­ کاربردی بر روی 90 بیمار مبتلا به سرطان پروستات که بر­اساس معیار­های Mc Donald از اسفند ماه 1398 تا بهمن ماه 1399 به مرکز تصویربرداری شفای اصفهان ارجاع داده شده بودند، انجام شد. پس از تشخیص اولیه توسط پزشک، ابتدا تصاویر آگزیال دیفیوژن با تنفس آزاد و با استفاده از سیستم Siemens مدل Avanto، با قدرت 5/1 تسلا (با مقادیر b برابر با mm2 / s 0، 1000، 1500 و 2000) از بیماران اخذ گردید. پس از جراحی پروستاتکتومی، نمونه‌ها به آزمایشگاه پاتولوژی ارجاع داده شدند و شاخص گلیسون در آن‌ها تعیین گردید. سپس این مقادیر با مقادیر ضریب انتشار ظاهری (Apparent Diffusion Coefficient) مقایسه و نتایج گزارش گردید. یافته ­ها: آنالیز همبستگی پیرسون همبستگی منفی و معنادار قابل توجهی بین شاخص گلیسون و اندازه­گیری­های ADC نشان داد (926/0- r =، 01/0p=). نتیجه­ گیری: عمده­ترین محدودیت مطالعات قبلی، غیر قابل اطمینان بودن مقدار GS حاصل از نمونه­برداری و مشکلات در تعیین دقیق محل تومور در MRI بود. برای غلبه بر این محدودیت، در این مطالعه از نمونه­های پروستاتکتومی برای بررسی ارتباط تصویر دیفیوژنی و مقدار شاخص GS استفاده شد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که استفاده از نمونه‌های پروستاتکتومی دقت بالاتری در تعیین ارتباط بین شاخص­های تصویری و پاتولوژی در مقایسه با نتایج حاصل از نمونه‌برداری دارد.