بررسی سطوح اختلالات گفتاری در بیماران دستورپریش فارسی زبان

Abstract

زمینه و هدف: امروزه مشکلات گفتاری بیماران دستورپریش فارسی‌زبان به عنوان یک مسئله مهم و جدی مورد توجه محققان قرار گرفته است. این مسئله سبب گردیده است تا تحقیق حاضر با هدف بررسی سطوح اختلالات گفتاری در بیماران دستورپریش فارسی‌زبان طراحی و اجرا گردد. روش کار: جهت انجام این تحقیق توصیفی و تحلیلی که به صورت میدانی انجام شده است، 6 بیمار دستور پریش که در سال 1398 به بیمارستان شهدای نی ریز در استان فارس مراجعه کرده‌اند، انتخاب شدند. آزمودنی‌های بیمار همگی 35-80 ساله، دارای تحصیلات حداقل ابتدایی، تک‌زبانه و فارسی‌زبان، راست‌دست بودند. داده‌های مورد نظر به وسیله آزمون‌های زبان پریشی فارسی مطابق با الگوی گرادزینسکی و فرید من (1997) جمع‌آوری شده‌اند. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌های تحقیق حاضر از آمار توصیفی و استنباطی استفاده گردید. در بخش آمار توصیفی از فراوانی و درصد استفاده شد. همچنین در بخش آمار استنباطی از آزمون کای اسکوئر استفاده گردید. کلیه فرایند تجزیه و تحلیل داده‌های تحقیق حاضر در نرم‌افزار SPSS انجام گردید. یافته‌ها: یافته‌های تحقیق نشان داد که بیماران دستور پریش فارسی در درک کلمات و واژگان عملکرد مطلوب‌تری به نسبت تولید آنان کلمات داشتند. به صورتی که عملکرد این بیماران در بیان کلمات دچار مشکلات اساسی بود. نتیجه‌گیری: به صورت کلی بیماران دستور پریش فارسی دچار اختلالات گفتاری در ابعاد مختلف می‌باشند که این مسئله نشان می‌دهد که می‌بایستی روشی شناختی-زبانی جهت بهبود توانایی‌های گفتاری آنان ایجاد گردد.