ارتباط بین داروهای کاهنده فشارخون بالا و سقوط در سالمندان شهر امیرکلا

Abstract

سابقه و هدف: شناخت عوامل موثر در ایجاد سقوط، نقش مهمی در کاهش مشکل و هزینه های مربوط به درمان آن ایفا می کند. با توجه به متناقض بودن داده ها در مورد استفاده از داروهای کاهنده فشارخون بالا و سقوط در افراد سالمند، این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین مصرف داروهای کاهنده فشار خون بالاو سقوط در سالمندان انجام شد. مواد و روش­ ها: این مطالعه مقطعی بخشی از فاز اول کوهورت سالمندان شهر امیرکلا بوده که بر روی سه گروه 250 نفری متشکل از سالمندان سالم، مبتلایان به پرفشاری خون با و بدون مصرف داروی کاهنده فشار خون، انجام شد. داروهای کاهنده فشار خون در 6 گروه بر اساس مکانیسم اثر تقسیم شدند. متغیرهای سن، جنس، شاخص توده بدنی، فعالیت فیزیکی، دیابت، تعداد داروها، علائم افسردگی، وضعیت شناختی، تعداد بیماری همراه و نیز فراوانی سقوط در یک سال قبل از شروع مطالعه و در پیگیری شش ماهه با پرسش از افراد سالمند در سه گروه و نیز در دسته های مختلف داروهای کاهنده فشار خون مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. یافته‌ها: از کل سالمندان مورد مطالعه، 126 نفر (16/8%) طی 12 ماه گذشته و 36 نفر (4/8%) طی پیگیری شش ماهه دچار سقوط شدند. ارتباط معنی داری بین سقوط و مصرف داروی کاهنده فشار خون و نیز بین مصرف کلاس های مختلف داروهای کاهنده فشار خون با سقوط پیدا نشد. متغیرهایی همچون علائم افسردگی (2/057 =OR، 0/001=p)، تعداد بیماری های همراه (0/189=OR، 0/006=p) و سن بالاتر (1/033=OR، 0/040=p) نقش موثری در ایجاد سقوط داشتند. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان داد که استفاده از داروهای کاهنده فشار خون و کلاس های مختلف آن با افزایش فراوانی سقوط در سالمندان همراه نمی باشد.