ساخت و بررسی اعتبار پرسشنامه ریسک‌پذیری اپراتورهای اتاق کنترل از طریق رویدادها پتانسیل مغزی

Abstract

زمینه و هدف: ریسک‌پذیری یکی از جنبه‌های شخصیتی است که در بروز حوادث موثر است؛ بنابراین افراد با ریسک‌پذیری بالا نبایستی در مشاغل حساس که باعث بروز حوادث می‌شوند بکار گرفته شوند. هدف این تحقیق ساخت و بررسی اعتبار پرسشنامه ریسک‌پذیری اپراتورهای اتاق کنترل از طریق بررسی پتانسیل رویدادهای مغزی است.

روش ‌کار: ابتدا سوالات از مراجع علمی معتبر بر اساس مدل مفهومی انتخاب شدند. سپس با استفاده از روایی صورت سوالات پرسشنامه اولیه انتخاب شد و توسط ۱۷۸ نفر از اپراتورهای اتاق کنترل تکمیل شد. با استفاده از آنالیز عاملی اکتشافی بهترین سوالات پرسشنامه استخراج شد. تست-تست‌مجدد پس از سه ماه جهت قابلیت تکرارپذیری توسط ۴۲ نفر تکمیل شد. جهت بررسی رویداد مغزی از الکتروانسفالوگرافی به همراه بالون آنالوگ ریسکی استفاده شد. ضریب ارتباط بین پتانسیل رویدادهای مغزی و نیز رفتار ریسکی در نرم‌افزار با امتیازپرسشنامه تهیه شده سنجیده شده است.

یافته‌ها: آنالیز عاملی یک عامل و ۱۳ سوال را بعنوان بهترین سوالات مشخص کرد. ضریب آلفای کرون‌باخ ۰٫۹۱ بدست آمد. ضریب ارتباط اسپیرمن ‌بین پرسشنامه و ریسک‌پذیری رفتاری ۰٫۳۸ (p-value=0.01, η2=0.70) محاسبه شد. ضریب ارتباط بین پرسشنامه و رویداد مغزی P300 ۰٫۶۳ (p-value=0.01, η2=0.99) محاسبه شد.

نتیجه‌گیری: پرسشنامه ریسک‌پذیری اپراتورهای اتاق کنترل( ORTQ) شامل ۱۳ سوال است که می‌تواند به عنوان ابزاری مناسب برای بررسی ریسک‌پذیری اپراتورهای اتاق کنترل و همچنین برای اهداف تحقیقاتی استفاده شود. این پرسشنامه دارای سه بعد شخصیتی ریسک‌پذیری، تکانشگری و جسارت است.