مقایسه اضطراب مرگ و شادکامی پرستاران شاغل در بخش کرونا با پرستاران شاغل در سایر بخش‌ها در مراکز آموزشی درمانی شهر شیراز در سال 1399

Abstract

سابقه و هدف: این مطالعه با هدف مقایسه اضطراب مرگ و شادکامی در پرستاران شاغل در بخش کرونا با پرستاران شاغل در سایر بخش‌ها در مراکز آموزشی درمانی شهر شیراز در سال 1399 انجام شد. مواد و روش‌‌ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی-مقطعی است. نمونه پژوهش 155 نفر از پرستاران شاغل در بخش‌های کرونا و 155 نفر از پرستاران شاغل در سایر بخش‌ها‌ی مراکز آموزشی درمانی شهر شیراز بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری طبقه‌ای نسبتی و متناسب با تعداد پرستاران در هر مرکز آموزشی درمانی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسش‌نامه سه قسمتی (اطلاعات دموگرافیک، شادکامی آکسفورد، اضطراب مرگ تمپلر) بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 26 تجزیه‌وتحلیل شد. از روش‌های آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. یافته‌ها: میانگین نمرات اضطراب مرگ در پرستاران بخش کرونا و سایر بخش‌ها به ترتیب 3.06 ± 8.34 و 3.38 ± 7.15 بود. بین میانگین نمرات اضطراب مرگ پرستاران در دو گروه از نظر آماری تفاوت معناداری وجود داشت (0.05 > p). میانگین نمرات شادکامی در پرستاران بخش کرونا و سایر بخش‌ها به ترتیب 11.14 ± 39.77 و 10.38 ± 45.43 بود. بین میانگین نمرات شادکامی پرستاران در دو گروه از نظر آماری تفاوت معناداری وجود داشت (0.05 > p). همچنین بین اضطراب مرگ و شادکامی رابطه معکوسی وجود داشت (0.001>p، 0.482-=r). نتیجه‌گیری: پیشنهاد می‌شود در موقعیت‌های بحرانی مانند پاندمی کووید 19، سلامت روانی پرستاران بیشتر مورد توجه قرار گیرد.