ارتباط بین جوّ اخلاقی و دیسترس اخلاقی با دل‌بستگی شغلی پرستاران شاغل در بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی استان همدان در سال 1399

Abstract

سابقه و هدف: امروزه به علت گسترش علوم و فناوری و رویارویی با مسائل اخلاقی گوناگون، پرستاران دیسترس اخلاقی بیشتری را تجربه می‌کنند. همچنین چارچوب رفتاری پرستاران و کیفیت خدمات ارائه‌شده به بیماران تحت تأثیر جوّ اخلاقی بیمارستانی است. دیسترس اخلاقی و جوّ اخلاقی حاکم بر بیمارستان بر دل‌بستگی شغلی پرستاران تأثیر دارد. این پژوهش با هدف بررسی ارتباط بین جوّ اخلاقی و دیسترس اخلاقی با دل‌بستگی شغلی پرستاران شاغل در بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی استان همدان انجام شد. مواد و روش‌‌ها: این پژوهش توصیفی-همبستگی روی 140 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی همدان انجام شد. ابزار گردآوری داده‌ها شامل فرم اطلاعات دموگرافیک، پرسش‌نامه جوّ اخلاقی بیمارستانی Olson (HECS)، دیسترس اخلاقی اصلاح‌شده (MDS-R) و دل‌بستگی شغلی Kanungo بود. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی در نرم افزار SPSS نسخه 23 تجزیه‌وتحلیل شد. یافته‌ها: میانگین نمره شدت دیسترس 1.25±3.81 و تکرار دیسترس اخلاقی 1.3±2.6 بود. میانگین نمره جوّ اخلاقی 1.68 ± 3.91 و دل‌بستگی شغلی 1.1±3.31 به‌دست آمد. بین جوّ اخلاقی حاکم در بیمارستان و دل‌بستگی شغلی پرستاران رابطه معنادار مثبتی یافت شد (0.001>P ،0.41=r). بین شدت دیسترس اخلاقی پرستاران و دل‌بستگی شغلی آن‌ها رابطه معنادار منفی وجود داشت (0.03= P،0.36-=r). نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش حاضر، می‌توان گفت که کاهش دیسترس اخلاقی و بهبود جوّ اخلاقی بیمارستان نقش مهمی در بهبود دل‌بستگی شغلی پرستاران دارد.