تأثیر یک دوره تمرینات ورزشی هوازی و اینتروال همراه با مصرف مکمل استاگزانتین بر میزان بیان ژن‌های BAD، BAX و Bcl2 در بافت کلیوی رت‌های با دیابت نوع دو

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: تشکیل رادیکال‌های آزاد در سلول‌های کلیوی افراد دیابتی منجر به آپوپتوز سلول‌های کلیوی و درنهایت نفروپاتی می‌شود. هدف از این مطالعه بررسی اثرات دو نوع تمرین ورزشی اینتروال و هوازی همراه با مصرف مکمل آستاگزانتین بر میزان بیان ژن‌های BAD، BAX و Bcl2 در بافت کلیوی رت‌های با دیابت نوع دو است. مواد و روش کار: تعداد 35 رت ویستار نر با میانگین وزنی 55/15±46/197 گرم به‌طور تصادفی به دو گروه غیردیابتی (5 سر سالم به‌عنوان کنترل) و دیابتی (30 سر) تقسیم و پس از القای دیابت، مجدداً به‌طور تصادفی در 6 گروه (با 5 سر موش در هر گروه) شامل دیابتی کنترل، دیابت+ مکمل، دیابت+اینتروال، دیابت + تمرین اینتروال+ مکمل، دیابت+ هوازی، دیابت+ تمرین هوازی+ مکمل قرار گرفتند. گروه‌های مداخله تمرین به مدت پنج روز در هفته و به مدت هشت هفته برنامه تمرینات هوازی و اینتروال را اجرا کردند. گروه‌های مکمل روزانه 3 میلی‌گرم مکمل استاگزانتین به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن محلول در 3/0 میلی‌لیتر روغن زیتون به‌صورت گاواژ دریافت می‌کردند. میزان بیان ژن‌های BAD، BAX و Bcl2 در بافت کلیوی رت‌های با دیابت نوع دو اندازه‌گیری گردید. از آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون پس تعقیبی توکی برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها استفاده شد. یافته‌ها: تمامی پروتکل‌های مداخله تمرینی و مکمل‌سازی آستاگزانتین بر شاخص BAD در بافت کلیوی رت‌های دیابتی نوع 2 تأثیر معنی‌دار داشتند (001/0=p). تمامی گروه‌ها، به‌غیراز تمرین استقامتی (890/0=p)، بر شاخص BAX در بافت کلیوی رت‌های دیابتی نوع 2 تأثیر معنی‌دار داشتند (001/0=p). همچنین مصرف مکمل آستاگزانتین به همراه تمرین استقامتی نسبت به اجرای تکی تمرین استقامتی سبب تغییرات معنی‌دار در شاخص Bcl2 گردید (001/0=p). بحث و نتیجه‌گیری: اجرای مداخله تمرینات هوازی و اینتروال با و یا بدون مکمل‌سازی آستاگزانتین در دوره مداخله‌ای هشت‌هفته‌ای بر بیومارکرهای آپوپتوزی در بافت کلیوی رت‌های با دیابت 2 تأثیر مثبتی دارند.