مقایسه اثربخشی گروه درمانی هیجان مدار و وجودی بر ابعاد سازگاری قربانیان آزار جنسی کودکی شهر اصفهان

Abstract

زمینه و اهداف: با توجه به شواهد موجود در خصوص پیامدهای ناشی از آزارهای جنسی ضروریست که اقدامات درمانی مناسب و مؤثری برای قربانیان فراهم گردد. هدف از انجام این پژوهش بررسی و مقایسه اثربخشی گروه درمانی هیجان مدار و وجودی بر سازگاری قربانیان آزار جنسی کودکی شهر اصفهان بود. روش بررسی: روش انجام این پژوهش، طرح آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون- پیگیری با گروه گواه بود که تعداد 45 نفر با سابقه قربانی شدن توسط هرگونه آزار جنسی در کودکی مراجعه کننده به مراکز روانشناسی شهر اصفهان بر اساس نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و در سه گروه 15 نفری (دو گروه آزمایشی و یک گروه گواه) به صورت تصادفی قرار گرفته شدند. یک گروه آزمایشی به وسیله گروه درمانی هیجان‌مدار و دیگری با گروه درمانی وجودی مورد مداخله قرار گرفتند و پس از اتمام روال مداخله درمانی با گروه گواه مقایسه شدند. همچنین، با گذشت مدت زمان 3 ماه، گروه‌ها مورد پیگیری قرار گرفتند. یافته‌ها: با توجه به نتایج به دست آمده می‌‌توان گفت که گروه درمانی وجودی و هیجان مدار به طور مؤثری سبب افزایش سازگاری در خانه (037/0=p، 021/0=p، 480/3 =F، 142/0=eta) و سازگاری بهداشتی (023/0=p، 050/0=p، 230/3 =F، 133/0=eta) در قربانیان آزار جنسی کودکی شهر اصفهان شده است. همچنین نتایج نشان داد که از بین دو شیوه درمانی تنها درمان وجودی توانسته بر نمره کل سازگاری قربانیان آزار جنسی کودکی تأثیر معناداری داشته باشد (048/0=p، 620/3 =F، 141/0=eta) و درمان هیجان مدار نتوانسته چنین تأثیری را داشته باشد. نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های به دست آمده پیشنهاد می‌‌شود که قربانیان آزار جنسی جهت بهبود در سازگاری با یکی از درمان های هیجان‌مدار و یا وجودی تحت مداخله قرار گیرند.