اثر ورزش هوازی بر سطوح لون پروتئاز 1 و پروتئین شوک گرمایی 70 در موش‌های دارای دیابت نوع دو

Abstract

زمینه و هدف: پروتئین شوک گرمایی 70 (HSP70) و لون پروتئاز یک (LONP1) به عنوان شاخص استرس میتوکندری در نظر گرفته می­شود که برای زنده ماندن سلول ضروری است. بنابراین، هدف این پژوهش بررسی تأثیر ورزش استقامتی بر تغییرات HSP70 و LONP1 در موش­های دیابتی بود. روش­ بررسی: سی سر موش آزمایشگاهی نر بالغ به­طور تصادفی و یکسان به سه گروه کنترل (C)، دیابتی (D) و دیابتی-ورزش (DE) تقسیم شدند. دیابت به­وسیله تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین القا شد. تمرین استقامتی برای 8 هفته انجام شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، عضله EDL موش­ها جدا شد. مقادیر گلوکز، انسولین و HSP70 ، LONP1 و شاخص مقاومت به انسولین اندازه­گیری شد. یافته­ها: سطوح انسولین، گلوکز خون و مقاومت به انسولین در گروه DE نسبت به گروه D به شکل معناداری کاهش یافت (05/0>P). همچنین، سطوح پروتئین HSP70 گروه DE نسبت به گروه D به شکل معنا­داری افزایش یافت (05/0>P) و در گروه D نسبت به گروه C به شکل معناداری کاهش یافت (05/0>P). همچنین تمرین باعث افزایش معنا­دار بیان سطوح LONP1 در گروه DE در مقایسه با گروه D شد (05/0>P). همچنین سطوح LONP1 در گروه D در مقایسه با گروه C به شکل معناداری افزایش یافت (05/0>P). نتیجه­گیری: دیابت سطوح بیان HSP70 را کاهش و سطوح LONP1 را افزایش می­دهد. همچنین، ورزش استقامتی با افزایش بیان پروتئین­های HSP70 و LONP1 می­تواند عملکرد میتوکندری مختل شده در دیابت را تقویت کند. همچنین باعث بهبود شاخص مقاومت به انسولین شود.