مقاله علمی – پژوهشی:‌ مقایسه تولید و شاخص‌های بهره‌وری پرورش میگوی سفید غربی (Litopenaeus vannamei) با دو روش ذخیره‌سازی مستقیم و اجرای دوره نوزادگاهی

Abstract

نوزادگاهی باعث بهبود شاخص‌های رشد و افزایش راندمان تولید می‌شود. در این تحقیق مقایسه بین شاخص‌های رشد، وزن نهایی برداشت، بازماندگی و ضریب تبدیل غذایی بین دو گروه میگوی نوزادگاهی شده و نوزادگاهی نشده صورت گرفت. برای این منظور تعداد 819000 قطعه پست لارو 12 با تراکم 13 قطعه در مترمربع در 9 استخر ذخیره‌سازی و 90 روز پرورش داده شد. به همین تعداد پست لارو با تراکم 4000 قطعه در مترمکعب به مدت 30 روز در گلخانه مرحله نوزادگاهی را سپری کرده، سپس در 9 استخر با تراکم 13 قطعه در مترمربع ذخیره‌سازی و به مدت 60 روز پرورش داده شد. زیست‌سنجی هر 15 روز یک‌بار انجام شد، فاکتورهای فیزیکو شیمیایی آب به‌ صورت پنج روز یک‌بار اندازه‌گیری و ثبت شد. وزن نهایی میگوهای نوزادگاهی شده 51/0±13/28 و میگوهای نوزادگاهی نشده 67/0±22/17 رسید که تفاوت معنی‌داری را نشان می‌دهد (05/0>P) .احتمالاً به دلیل فعال شدن رشد جبرانی میگوهاست. نرخ رشد روزانه در گروه نوزادگاهی 01/0±21/0 نسبت به گروه نوزادگاهی نشده 01/0±15/0 به‌ طور معنی‌داری افزایش داشت. همچنین ضریب تبدیل غذایی به ‌طور معنی‌داری کاهش داشت. بنابراین، بر اساس این مطالعه می‌توان بیان کرد، تولید میگو با استفاده از میگوهای نوزادگاهی شده علاوه بر کاهش طول دوره پرورشی که خطر بروز بیماری را کاهش می‌دهد، با کاهش غذای مصرفی و افزایش وزن و مقدار تولید میگو، افزایش بهره‌وری به‌همراه دارد.