بررسی و مقایسه سدیم موادغذایی پرمصرف با مقدار گزارش شده بر روی برچسب غذایی در شهر کرمانشاه

Abstract

زمینه و هدف: برچسب گذاری صحیح مواد غذایی می­تواند به بهبود رژیم غذایی و سلامت کمک کند. با توجه به اهمیت سدیم در رژیم غذایی، تعیین مقدار سدیم مواد غذایی و مقایسه آن با مقدار گزارش شده بر روی برچسب­های تغذیه­ای از اهداف مطالعه حاضر بود. روش کار: در این مطالعه 96 ماده غذایی پرمصرف در 5 گروه شامل فرآورده­های گوشتی و پروتئینی، لبنیات، تنقلات، ســس ســـفید، رب گوجه فرنگی و ماکارونی مورد بررسی قرار گرفت. مقدار سدیم با دستگاه فلـیم فتومتر (Halstead, Essex, England) اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاد­ه از آزمون ویلکاکسون و ضریب همبستگی پیرسون انجام گرفت. یافته­ ها: میانگین مقدار سدیم موجود در فرآورده­های گوشتی و پروتئینی (04/183±35/409 میلی گرم) به طور معناداری بیشتر از مقدار گزارش شده بر روی برچسب­های تغذیه­ای (95/273±90/317 میلی­گرم) بود (005/0p=). در گروه سس­ها و رب­ها میانگین مقدار سدیم بطور معنی­داری کمتر از مقدار گزارش شده بر روی برچسب­های تغذیه­ای بود (002/0p=). در لبنیات و ماکارونی مقدار سدیم گزارش شده بر روی برچسب ها با مقدار واقعی تفاوت معناداری نداشت. در 67 درصد مواد غذایی مورد بررسی، مقدار سدیم گزارش شده بر روی برچسب­های تغذیه­ای با سدیم بکاررفته در مواد اولیه تطابق نداشت و کمتر یا بیشتر از مقدار واقعی گزارش شده بود. نتیجه­ گیری: این مطالعه نشان داد مقدار سدیم گزارش شده بر روی برچسب­های تغذیه­ای مواد غذایی با مقادیر بکاررفته در مواد اولیه تفاوت قابل توجهی دارد. لذا کنترل دقیق سدیم در مراحل تولید فرآورده­های غذایی و نظارت دقیق­تر برچسب‫های تغذیه­ای ضروری است.