ارتباط عاطفه منفی با سلامت روان پرستاران بخش‌های ویژه در مراکز اموزشی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی مازندران

Abstract

زمینه و هدف: عاطفه منفی یکی از عوامل کاهش کارایی فردی می‌شود و به ‌عنوان یکی از عوامل تهدیدکننده سلامتی پرستاران در محیط‌های بیمارستانی نیز شناخته شد. لذا هدف تحقیق، تعیین ارتباط عاطفه منفی در محیط کار با سلامت روان پرستاران بخش‌های ویژه در مراکز اموزشی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی مازندران انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر به صورت توصیفی مقطعی در سال 1399 بر روی 195 پرستار شاغل در بخش‌های دیالیز، ICU و CCU از پنج بیمارستان آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مازندران صورت گرفت. نمونه‌گیری با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انجام گردید. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسش‌نامه‌ اعمال منفی (NAQ-R) و پرسش‌نامه سلامت عمومی بود. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آمارهای توصیفی و آزمون‌ه ضریب همبستگی با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه21 استفاده شد. یافته‌ها: بر اساس یافته‌های پژوهش همبستگی مثبت معناداری میان عاطفه منفی و ابعاد آن با سلامت روان و ابعاد آن وجود داشت (00/0p≤). همچنین در برخی موارد همبستگی ابعاد سلامت روان با عاطفه منفی ضعیف، ضریب همبستگی با حیطه اجتماعی 875/0 و با حیطه افسردگی 225/0 به دست آمد. نتیجه‌گیری: همبستگی مثبت بین عاطفه منفی و سلامت روان نشان‌دهنده این است که با افزایش عاطفه منفی، سلامت روان پرستاران نیز کاهش می‌یابد. از انجایی که یکی از وظایف این حرفه، حفظ و ارتقا سلامتی مردم می‌باشد، لذا کارکنان پرستاری باید از حداکثر سلامتی بهره‌مند باشند تا هنگام مواجهه با عاطفه منفی از عواقب این پدیده کمتر آسیب ببینند.