اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر نشانگان افت روحیه و فاجعه‌پنداری درد مردان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

Abstract

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر نشانگان افت روحیه و فاجعه‌پنداری درد مردان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود. مواد و روش‌ها: این پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. 30 نفر با داشتن ملاک‌های ورود به‌مطالعه با روش نموه‌گیری هدفمند و از میان کلیه مردان مبتلا به ام اس شهر تبریز در سال 1399 که عضو انجمن ام اس این شهر بودند انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش درمان متمرکز بر شفقت را در 8 جلسه 5/1 ساعته (2 ماه، هفته‌ای یک جلسه) دریافت کردند، ولی گروه گواه هیچ درمانی را دریافت نکردند. هر دو گروه، پیش، پس و 4 ماه پس از مداخله به‌پرسشنامه‌های 24 سوالی نشانگان افت روحیه و 13 سوالی فاجعه‌پنداری درد پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل یافته‌ها از طریق آزمون تحلیل واریانس آمیخته با اندازه‌گیری مکرر انجام گرفت. یافته‌ها: در پیش‌آزمون، میانگین و انحراف معیار گروه آزمایش برای نشانگان افت روحیه 29/6±67/46 و برای فاجعه‌پنداری درد 74/4±73/39، و در گروه کنترل برای نشانگان افت روحیه 27/5±13/47 و برای فاجعه‌پنداری درد 02/5±67/38 بود (05/0<p). درمان متمرکز بر شفقت (نشانگان افت روحیه 58/5±00/38 و فاجعه‌پنداری درد 92/4±60/31) در مقایسه با گروه کنترل (نشانگان افت روحیه 26/5±60/47 و فاجعه‌پنداری درد 85/4±53/38) نشانگان افت روحیه و فاجعه‌پنداری درد مردان مبتلا به ام اس را در پس­آزمون کاهش داده است (001/0>p). در مرحله پیگیری، اثر درمان متمرکز بر شفقت بر نشانگان افت روحیه 53/5±20/38 و فاجعه‌پنداری درد 96/4±87/31 ماندگار بود (001/0>p). نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که درمان متمرکز بر شفقت موجب کاهش نشانگان افت روحیه و فاجعه‌پنداری درد مردان مبتلا به ام اس شده است.