بررسی تأثیر تمرین مقاومتی بر آسیب‌های ساختاری عضله اسکلتی ناشی از مصرف دوزهای مختلف بولدنون در موش‌های صحرایی نر

Abstract

زمینه و هدف: اجرای تمرینات مقاومتی همراه با مصرف استروئیدهای آنابولیک توسط ورزشکاران امری معمول است؛ اما تأثیر سوء مصرف آن­ها در کنار تمرینات مقاومتی، بر تخریب ساختاری عضلات اسکلتی مشخص نیست. هدف از این مطالعه بررسی اثر دوزهای مختلف بولدنون بر آسیب عضلانی در کنار تمرینات مقاومتی می­باشد. روش تحقیق: در این مطالعه تجربی تعداد 36 سر موش نر صحرایی نژاد ویستار (با وزن 94/5 ± 53/189 گرم) به­صورت تصادفی به شش گروه (6تایی): کنترل، بولدنون (2میلی­گرم/کیلوگرم)، بولدنون (5میلی­گرم/کیلوگرم)، تمرین، تمرین+بولدنون (2میلی‌گرم/کیلوگرم)، تمرین+بولدنون (5میلی­گرم/کیلوگرم) تقسیم شدند. تزریق استروئید بولدنون دو بار در هفته به عضله سرینی موش تزریق می­شد. برنامه تمرین مقاومتی شامل شش هفته صعود از پلکان، و 3روز در هفته و هر جلسه 3ست (پنج تکراری) بود، که با 50درصد یک تکرار بیشینه موش آغاز شد، و در پایان هفته ششم به 100درصد رسید. تغییرات هیستوپاتولوژی در بافت عضله چهارسررانی با استفاده از رنگ­آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین، و میکروسکوپ نوری بررسی گردید. به­منظور بررسی نرمالیته داده­ها آزمون کلموگروف­اسمیرنف و جهت تجزیه تحلیل آن­ها، تحلیل واریانس یک طرفه با تست تعقیبی توکی در سطح معناداری 0/05≥P به‌کار گرفته شد. یافته‌ها: پس از مقایسه بین گروهی در وزن موش­ها تفاوت معنی­داری مشاهده نشد. در گروه­های دریافت کننده­ی بولدنون تخریبات خفیف و متوسطی در بافت ساختاری عضله چهارسر ملاحظه شده، که با اجرای تمرینات مقاومتی بهبود جزئی حاصل گردید که از نظر آماری معنی­دار نبود (0/05<P). نتیجه‌گیری: به­­نظر می­رسد که اجرای تمرین مقاومتی با پروتکل مطالعه حاضر، قادر به جلوگیری و بهبود آسیب عضلانی ناشی از مصرف استروئید بولدنون نباشد.