تاثیر تمرینات مقاومتی-هوازی بر بیان ژن‌ها و پروتئین‌های Sema3a و NCAM در عضله نعلی موش‌های صحرایی نر رده‌های سنی مختلف

Abstract

زمینه: ورزش و فعالیت بدنی باعث بهبود آسیب و تغییرات تخریبی در سیستم عصبی محیطی می­گردد. هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین مقاومتی-هوازی بر بیان ژن­ها و پروتئین­های Sema3a و NCAM عضله نعلی موش­های صحرایی نر رده­های سنی مختلف بود. روش‌ها: 30 سر موش صحرایی نر ویستار در سه گروه کودک 2 هفته ای (10=n)، جوان 6 هفته ای (10=n) و سالمند 96 هفته ای (10=n) در دو گروه تمرین و کنترل قرار گرفتند. برنامه تمرینی شامل 6 روز تمرینات مقاومتی و هوازی به صورت یک روز در میان بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، موش­ها قربانی و عضله نعلی استخراج گردید و بیان ژن و پروتئین­های Sema3a و NCAM به ترتیب با روش­های Real Time PCR و هیستوشیمی اندازه­گیری شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد بیان ژنی Sema3a بین گروه­های تمرین و کنترل در هر سه رده سنی تفاوت معنی­داری نداشت؛ اما بیان پروتئین sema3a در گروه­های تمرین کودک و جوان (0/001≥P) به طور معنی­داری کمتر از گروه کنترل بود. همچنین بیان ژنی NCAM بین گروه­های تمرین و کنترل در هر سه رده سنی تفاوت معنی­داری نداشت؛ در حالیکه بیان پروتئین NCAM در گروه­های تمرین جوان و سالمند (0/001≥P) به طور معنی­داری کمتر از گروه کنترل بود. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که تمرین مقاومتی-هوازی می­تواند موجب مهار فرایند تخریب اعصاب محیطی موش­های کودک و جوان و همچنین رشد و استحکام پیوندگاه عصبی عضلانی موش­های جوان و سالمند گردد.