تاثیر رشد بهره وری کل عوامل تولید بر سطح اشتغال صنایع (مطالعه موردی: ایران)

Abstract

اقتصاددانان برای رشد بهره‌‌وری اهمیت فراوانی قائل هستند، به‌گونه‌ای که پدیده توسعه‌نیافتگی نتیجِۀ پایین بودن بهره‌وری دانسته می‌شود. اهمیت این مسأله در اقتصاد ایران چشم‌گیرتر است؛زیرا می‌توان آن را به عنوان راه‌حلی جهت رفع مشکلات تولید و محدودیت سرمایه درنظر گرفت که به ‌بهبود توازن میان بخش‌های مختلف اقتصاد می‌انجامد. این مقاله، قصد دارد تا به بررسی رابطۀ میان «رشد بهره‌وری کل عوامل تولید و اشتغال در صنایع ایران» از منظر تقاضا نیروی‌کار، در قالب سیستم معادلات همزمان با استفاده از روش داده‌های تابلویی و با تمرکز بر داده‌های سالانه به تفکیک کدهای دورقمی طبقه‌بندی استاندارد بین‌‌المللی فعالیت‌های صنعتی برای سه معادله اشتغال، دستمزد و موجودی سرمایه در بازۀ زمانی 1387- 1395 بپردازد. مزیت استفادۀ این روش آن است که امکان بررسی نحوه تأثیر‌گذاری رشد بهره‌وری بر سطح اشتغال را از کانال‌های مختلف تفکیک نموده و اثر رشد بهره‌وری را بر چند عامل مؤثر و تعیین‌کننده اشتغال در قالب سیستم معادلات همزمان نشان می‌دهد. نتایج حاصله نشان می‌دهند که میان رشد بهره‌وری، سطح اشتغال و سطح موجودی سرمایه در بخش صنعت رابطه‌ای وجود ندارد و از سویی رابطۀ میان رشد بهره‌وری با سطح دستمزد رابطه‌ای معکوس است.