بررسی اثرات ایمنولوژیکی پروتئین نوترکیب FlgE2 در هلیکوباکتر پیلوری بر تغییرات تولید سیتوکین TNF-a در سلول‌های ماکروفاژ در محیط آزمایشگاهی

Abstract

پیش‌زمینه و هدف:: هلیکوباکتر پیلوری باسیلی گرم منفی است که می‌تواند در لایه‌های موکوسی معده انسان کلونیزه شود. این ارگانیسم بر اساس طبقه‌بندی سازمان بهداشت جهانی در بین فاکتورهای کارسینوژن کلاس 1 قرار دارد. گرچه مطالعات متعددی بر روی واکنش هلیکوباکترپیلوری و سلول‌های ایمنی انجام شده است، ولی بررسی واکنش تک‌تک فاکتورهای بیماری‌زا با این سلول‌ها می‌تواند جنبه‌های مبهم پاتوژنز این باکتری را مشخص کند. بررسی واکنش بین برخی فاکتورهای بیماری‌زای هلیکوباکتر پیلوری مانند CagA و VacA با سلول‌های ایمنی مهم است. از طرفی با بررسی نوع واکنش یک فاکتور که به‌عنوان کاندید واکسن نیز مطرح است می‌توان نوع رفتار تحریک سلول‌های ایمنی را در محیط آزمایشگاه قبل از تزریق آن به حیوان آزمایشگاهی ارزیابی نمود. فاکتور پروتئین نوترکیب FlgE2 از هلیکوباکتر پیلوری می‌تواند به‌عنوان یک کاندید مناسب که تاکنون بررسی نشده است مطرح باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات ایمنولوژیکی FlgE2 بر میزان تولید TNF-alpha در سلول‌های ماکروفاژها در شرایط آزمایشگاهی به روش الایزا می‌باشد. مواد و روش‌ کار: در این پژوهش تجربی با کد اخلاق زیستی د SBU/1542/، پروتئین نوترکیب FlgE2 بیان و تخلیص گردید. ماکروفاژهای صفاقی موش استخراج گردید. به‌منظور ارزیابی اثرات پروتئین نوترکیب بر سلول‌های ماکروفاژِ از غلظت‌های مختلف 4 و 20 و 40 و 80 میکروگرم در میلی‌لیتر استفاده شد. مایع رویی مواجهه جداسازی شد و به‌منظور ارزیابی اثرات سیتوکینی در تست الایزا استفاده گردید. یافته‌ها: بر اساس آنالیز آماری بیشترین میزان ترشح در غلظت µg/ml 20 و پس‌ازآن در غلظت µg/ml 4 (P<0.0001) و سپس µg/ml 40 )0.0017 P< ( مشاهده شد. آنالیز آماری نشان می‌دهد که نتایج در غلظت µg/ml 4 و 20 و 40 در مقایسه با گروه کنترل دارای اختلاف معنادار و نزدیک به هم می‌باشد. بااین‌حال، مقدار TNF-α در غلظت ۸۰ µg/ml تفاوت معناداری با گروه کنترل نداشت (P = 0.4028). بحث و نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که پروتئین نوترکیب FlgE2 ازجمله فاکتورهای مهم در بیماری‌زایی هلیکوباکتر پیلوری می‌باشد و بررسی ساختار و عملکرد آن برای راهکارهای کاندید واکسن کارآمد بسیار مهم می‌باشد. این فاکتور پروتئینی به‌خوبی می‌تواند سیستم ایمنی را تحریک نموده و موجب فعال شدن ماکروفاژها گردد. درنتیجه بررسی اثرات این پروتئین به‌صورت جداگانه می‌تواند منجر به راه‌کارهای درمانی جدید و پیشگیری از عفونت‌های هلیکوباکتر پیلوری که نیمی از جمعیت جهان را درگیر خود کرده است، شود.