تأثیر هشت هفته تمرین هوازی شدت‌متوسط به‌همراه مکمل‌یاری رزوراترول بر مولکول‌های چسبان عروقی (VCAM-1 و ICAM-1) و فاکتور نکروز توموری آلفا (TNF-α ) در بافت قلب موش‌های صحرایی نر مبتلا به دیابت نوع 2

Abstract

سابقه و هدف: هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر هشت هفته تمرین هوازی شدت‌متوسط به‌همراه مکمل‌یاری رزوراترول بر مولکول‌های چسبان عروقی (VCAM-1 و ICAM-1) و فاکتور نکروز توموری آلفا (TNF-α) در بافت قلب موش‌های صحرایی نر مبتلا به دیابت نوع 2 بود. مواد و روش‌ها: تحقیق حاضر از نوع تجربی بود. نمونه‌های آماری شامل موش‌های نر صحرایی 2ماهه با وزن 270-230 گرم بود. موش‌ها پس از آشنایی با پروتکل‌های تمرین به 5 گروه 6تایی تقسیم شدند: کنترل سالم، کنترل دیابتی (استرپتوزوسین)، مکمل دیابت، تمرین دیابتی و تمرین + مکمل دیابتی. روزانه 9 میلی‌گرم به‌ازای هر کیلوگرم رزوراترول به هر موش صحرایی داده شد. این تحقیق هشت هفته به طول انجامید. نتایج: میزان TNF-α در گروه تمرین + مکمل دیابتی در مقایسه با گروه کنترل دیابتی (0/001=P) و در گروه تمرین + مکمل دیابتی در مقایسه با گروه تمرین دیابتی کاهش معناداری داشت (0/001=P). میزان ICAM-1و VCAM-1 در گروه تمرین + مکمل دیابتی در مقایسه با گروه کنترل دیابتی کاهش معناداری داشت (0/001=P). میزان ICAM-1 در گروه دیابتی تمرین + مکمل دیابتی در مقایسه با گروه مکمل دیابتی و گروه تمرین دیابتی، و میزان VCAM-1 در گروه تمرین + مکمل دیابتی در مقایسه با گروه مکمل دیابتی کاهش معناداری داشت (0/001=P). نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که دیابت، باعث افزایش TNF-α، ICAM-1 و VCAM-1 می‌شود؛ اما ورزش و رزوراترول آن را کاهش می‌دهد. همچنین ترکیبی از ورزش و مصرف رزوراترول به اثرات بهتری منجر می‌شود.