پاسخ حادّ بازتوانی ورزشی ‌‌همراه با تحریک الکتریکی بر سطوح سرمی آنتی‌ژن ‌کربوهیدرات 125 (CA-125) و سیستاتین‌سی (Cys-C) موش‌های صحرایی انفارکته قلبی

Abstract

سابقه و هدف: فعال‌شدن فرآیندهای التهابی پس از انفارکتوس ضروری است، اما اگر بیش از حد ادامه یابد، وقوع مجدد سکته قلبی را تسهیل می‌نماید. تمرین استقامتی‌،‌‌‌ نقش مهمّی در بهبود التهاب و وضعیت بیماران انفارکته دارد. بر این‌اساس، تحقیق حاضر با هدف بررسی پاسخ حادّ بازتوانی ورزشی به‌‌همراه تحریک الکتریکی بر CA-125 و Cys-C موش‌های صحرایی انفارکته قلبی انجام شد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی کنترل‌شده با گروه شاهد 50 سر موش صحرایی نژاد ویستار (8 هفته‌ای با وزن 30±220 گرم) به‌طور تصادفی به 5 گروه سالم، انفارکته، انفارکته - بازتوانی ورزشی، انفارکته - تحریک الکتریکی و انفارکته - بازتوانی ورزشی - تحریک الکتریکی تقسیم شدند. انفارکتوس میوکارد با استفاده از تزریق زیرجلدی ایزوپروترونول (150 میلی‌گرم / کیلوگرم) به‌فاصله 24 ساعت در گروه‌ها القا گردید. گروه‌های مداخله برای یک جلسه تحت تمرین استقامتی (تردمیل با سرعت 20 متر / دقیقه و برای 1 ساعت) و تحریک الکتریکی (دستگاه فوت شوک با 0/5 میلی‌آمپر و 20 دقیقه) قرار گرفتند. سپس بلافاصله بعد از مداخله، سطوح سرمی CA-125 و Cys-Cبه‌روش الایزا بررسی شد. آنالیز داده‌ها با آزمون آنووا یک‌طرفه و تعقیبی توکی در سطح معنی‌داری 0/05>P بود. نتایج: القای انفارکتوس موجب افزایش معنی‌داری سطوح سرمی CA-125 وCys-C می‌شود (0/0001=P). یک جلسه تحریک الکتریکی و بازتوانی ورزشی همراه با تحریک الکتریکی کاهش معنی‌دار سطوح سرمی CA-125 را به‌همراه داشت (0/05<P)، اما تغییرات معنی‌داری در مقادیر سرمی Cys-C مشاهده نشد (0/05˃P). نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد یک جلسه تحریک الکتریکی و بازتوانی ورزشی همراه با تحریک الکتریکی، منجر به بهبود وضعیت التهابی بیماران انفارکته می‌شود.