ارائه خدمات سلامت به کارکنان شرکتهای نفتی: یک مرور تطبیقی

Abstract

تاریخ دریافت: 1399/08/17 تاریخ پذیرش: 1400/02/04

مقدمه: وجود مواد شیمیایی سمی و قابل اشتعال و ماشین‌آلات سنگین از یک‌سو و دوری تأسیسات نفتی از جوامع شهری از سوی دیگر، دسترسی موثر کارکنان صنعت نفت ایران به خدمات سلامت را ضروری می‌سازد. ارائه خدمات سلامت در صنعت نفت ایران با چالش‌هایی مواجه است. این پژوهش با هدف مقایسه روش‌های ارائه خدمات سلامت به کارکنان شرکت‌های نفتی پیشرو در جهان به‌منظور ارائه الگوی مناسب ارائه خدمات سلامت برای صنعت نفت ایران انجام شد. روش کار: این پژوهش به روش مرور تطبیقی در سال 1399 انجام شد. 8 شرکت نفتی آرامکو، نفت ابوظبی، نفت ایران، گازپروم، نفت چین، ساسول، بریتیش پترولیوم و شورون مورد مطالعه قرار گرفتند. از روش تحلیل چارچوبی برای تحلیل داده‌ها استفاده شد. یافته‌ها: عواملی مثل پراکندگی جغرافیایی فعالیت شرکت نفتی، وجود خدمات سلامت باکیفیت در منطقه فعالیت شرکت نفتی، نوع خدمات سلامت مورد نیاز، مقتضیات سیاسی کشور محل فعالیت، قوانین و مقررات ملی و منطقه‌ای سلامت و سیاست‌های‌ مسئولیت اجتماعی شرکت نفتی در انتخاب نوع مدل ارائه خدمات بهداشتی و درمانی اثر دارد. سازمان بهداشت و درمان صنعت نفت ایران باید از لحاظ ساختاری و وظیفه‌ای کوچک‌تر شود و فعالیت‌های خود را بیشتر معطوف ارائه خدمات مرتبط با فوریت‌های پزشکی و بیماری‌های شغلی کند. در مناطق برخوردار شهری، خدمات مرتبط با بیماری‌های غیرشغلی باید از طریق خرید راهبردی خدمات سلامت یا عقد قرارداد با بیمه‌های سلامت عمومی و خصوصی برای کارکنان صنعت نفت ایران تأمین شود. نتیجه‌گیری: شرکت‌های بزرگ نفتی باتوجه به دامنه فعالیت و کیفیت خدمات سلامت موجود در منطقه فعالیت خود از مدل مناسبی برای ارائه خدمات سلامت به کارکنانشان استفاده می‌کنند. سازمان بهداشت و درمان صنعت نفت ایران باید مشارکت بیشتری در ارائه خدمات فوریت‌های پزشکی و طب کار و مشارکت کمتری در درمان مستقیم بیماری‌های غیرشغلی داشته باشد.