تاثیر 8 هفته تمرین تناوبی پرشدت بر فسفولیپاز 2A وابسته به لیپوپروتئین و نیم‌رخ لیپیدی در موش‌های صحرایی نر مدل دیابت نوع 2

Abstract

مقدمه: دیابت نوع 2 منجر به هایپرگلایسمی، هایپرانسولینمی و دیس‌لیپیدمی می‌شود؛ که همگی از عوامل خطر بروز آترواسکلروزیس می‌باشند. فسفولیپاز 2A وابسته به لیپوپروتئین (LP_PLA2) با دخالت در التهاب عروق به عنوان شاخصی از آترواسکلروزیس شناخته می‌شود. هدف از این پژوهش تعیین اثر تمرین تناوبی پرشدت (HIIT) بر مقادیر سرمی LP_PLA2 و نیم‌رخ لیپیدی در موش‌های صحرایی مبتلا به دیابت نوع 2 می‌باشد. مواد و روش‌ها: پانزده سر موش صحرایی نر ویستـار 10-8 هفته‌ای به طور تصادفی به 3 گروه 5 تایی شاهد سالم، دیابتی و دیابتی-تمرین دسته‌بندی شدند. دیابت توسط تزریق درون صفاقی نیکوتین آمید و STZ القا شد. گروه تمرین؛ 8 هفته برنامه تمرین HIIT، شامل تناوب‌های دو دقیقه‌ای دویدن پرشدت (حداکثر اکسیژن مصرفی؛ 80-90%) و کم شدت (حداکثر اکسیژن مصرفی؛ 40-50%) را اجرا کردند. سطح سرمی LP_PLA2 و نیم‌رخ لیپیدی آزمودنی‌ها 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین سنجیده شد. یافته‌ها: مقادیر LP_PLA2 (%32، 0/025=P)، تری‌گلیسیرید (47%، 0/001>P)، کلسترول (45%، 0/001>P)، انسولین (72%، 0/001>P)، لیپوپروتئین کم­ چگال (LDL) (76%،P< 0/001) و لیپوپروتئین بسیار کم­ چگال (VLDL) (%47، P< 0/001)، گلوکز (56%، 0/029=P)، مقاومت به انسولین (112%، 0/002=P) در گروه تمرین نسبت به دیابت پایین‌تر بود. با این حال افزایش مقادیر سرمی لیپوپروتئین پرچگال (HDL) در گروه تمرین معنادار نبود (%14، 0/138=P). همبستگی بالایی بین مقادیر LP_PLA2 با LDL، VLDL، کلسترول و تری‌گلیسیرید دیده شد. نتیجه‌گیری: تمرین تناوبی پرشدت می‌تواند با کاهش سطح سرمی LP_PLA2و بهبود نیم‌رخ لیپیدی؛ از اثرات منفی D2T در آغاز و پیشرفت فعالیت مسیرهای درگیر در آترواسکلروزیس، جلوگیری نماید.