بررسی علائم عصب رفتاری در جوشکاران مواجهه یافته با ذرات قابل استنشاق جوشکاری حاوی منگنز

Abstract

زمینه و هدف: مواجهه با فیوم منگنز در فرآیند جوشکاری، منجر به بروز اثرات عصبی زیان‌آور بر سلامت افراد جوشکار می‌شود. هدف از مطالعه حاضر، بررسی علائم عصبی- رفتاری در بین جوشکاران مواجهه یافته با ذرات قابل استنشاق جوشکاری حاوی منگنز و مقایسه فراوانی این علائم با گروه غیر مواجهه بود . روش‌ بررسی: ﺗﻌﺪﺍﺩ 35 ﻧﻔﺮ ﺟﻮﺷﻜﺎﺭ، به‌عنوان ﮔﺮﻭﻩ مواجهه یافته ﻭ 40 ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻛﺎﺭﻛﻨﺎﻥ ﺍﺩﺍﺭﻯ، به‌عنوان ﮔﺮﻭﻩ ﺷﺎﻫﺪ ﺗﻌﻴﻴﻦ شدند. داده‌های مربوط به علائم عصبی- رفتاری با استفاده از پرسشنامه Q16 جمع‌آوری گردید. میزان مواجهه جوشکاران با ذرات قابل استنشاق، با استفاده از روش NIOSH0600 و غلظت منگنز در این ذرات، بر اساس روش NIOSH 7301 تعیین شد. میزان منگنز موجود در خون این افراد نیز توسط دستگاه ICP-OES اندازه‌گیری گردید. تجزیه‌وتحلیل آماری داده‌ها با کاربرد نرم‌افزار17MINITAB در سطح معناداری 0/05 انجام شد.

یافته‌ها: میانگین مواجهه جوشکاران با منگنز موجود در ذرات قابل استنشاق جوشکاری، براب3mg/m 0/08±0/45 بود. غلظت منگنز خون جوشکاران.ml-1)µg 0/16±0/02) بیشتر از گروه کارکنان اداری (µg.ml-1 0/04±0/002) بود. همچنین فراوانی علائم عصبی- رفتاری در گروه مواجهه یافته، بیشتر از گروه غیر مواجهه گزارش شد. (P <0.05) همبستگی بین تعداد علائم عصبی- رفتاری با میزان منگنز خون جوشکاران، معنی‌دار به دست آمد. (P <0.05, r=0.4) به‌گونه‌ای که با افزایش غلظت منگنز خون جوشکاران، علائم عصبی- رفتاری گزارش‌شده نیز افزایش یافت.

نتیجه‌گیری: با توجه به مواجهه بیش‌ازحد مجاز جوشکاران با فیوم‌های منگنز موجود در ذرات قابل استنشاق و به‌منظور ﭘﻴﺸﮕﻴﺮﻯ ﺍﺯ علائم ﻋﺼﺒﻰ- ﺭﻓﺘﺎﺭﻯ، انجام اقدامات پیشگیرانه نظیر روش‌های کنترل مهندسی و مدیریتی جهت کاهش مواجهه توصیه می‌گردد.