آیــا همه بیماران مبتلا به بلوغ زود رس باید درمان شوند؟

Abstract

بلوغ زودرس مرکزی در دختران بطور شایع رخ می‌دهد. از طرف دیگر درمان بلوغ زودرس مرکزی با آگونیست‌های هورمون‌های آزادکننده گنادوتروپین‌ها (GnRH) بطور وسیع مورد استفاده قرار می‌گیرد. آگونیست‌های GnRH با مهار محور هیپوتالاموس- هیپوفیز- گناد، سبب توقف صفات ثانویه جنسی و پیشگیری از پیشرفت سن استخوانی و در نتیجه حفظ پتانسیل رشد قدی بیماران می‌شود. با استفاده روز افزون از آگونیست‌های GnRH، این امرمهم باید روشن شود که چه گروهی از بیماران مبتلا به بلوغ زودرس مرکزی از این درمان سود می‌برند. فاکتورهای مهم در انتخاب بیماران جهت درمان فوق عبارتند از: سن شروع بلوغ، سرعت پیشرفت بلوغ و قد نهایی پیش‌بینی‌شده. هر چه سن شروع بلوغ پایین‌تر باشد (کمتر از 6 سالگی در دختران)، سرعت پیشرفت علائم بلوغ بیشتر باشد (تغییر از یک مرحله بلوغ به مرحله دیگر در مدت کمتراز 6-3 ماه) و هر چه قد نهایی پیش‌بینی‌شده بیماران کمتر باشد (در دختران کمتر از 150 سانتیمتر و در پسران کمتر از 160 سانتیمتر) این بیماران از درمان با آگونیست‌های GnRH سود بیشتری می‌برند.