تاثیر تمرین مقاومتی و تزریق سلول های بنیادی اندوتلیال بر آنزیم های آنتی اکسیدانی عضله اسکلتی در رت های دیابتی نوع 1

Abstract

زمینه و هدف: استرس اکسیداتیو نقشی اساسی در بروز و گسترش بیماری دیابت نوع 1 دارد. هدف این پژوهش تبیین تاثیر تمرین مقاومتی و تزریق سلول‌های بنیادی اندوتلیال بر آنزیم‌های آنتی­اکسیدانی عضله اسکلتی در رت­های دیابتی نوع 1 بود. روش کار: در این تحقیق تجربی، 36 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در شش گروه کنترل (سالم)، کنترل دیابتی پایه، کنترل دیابتی، دیابت+تزریق سلول بنیادی، دیابت+تمرین مقاومتی و دیابت+تزریق سلول بنیادی+تمرین مقاومتی قرار گرفتند. در این مطالعه موش­ها با استفاده از داروی استرپتوزوتوسین به­صورت تک دوز 40 میلی­گرم به ازای هرکیلوگرم وزن بدن و به­صورت درون صفاقی دیابتی شدند. تمرینات مقاومتی شامل بالا رفتن از یک نردبان یک متری با وزنه آویزان به دم به­مدت 17 جلسه اجرا گردید. تعداد 500 هزار سلول بنیادی مشتق از استخوان توسط دستگاه سل کانتر تزریق شد. داده­ها با استفاده از آزمون تی­مستقل، تحلیل واریانس 2 عاملی و آزمون تعقیبی بونفرونی تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌­ها: نتایج نشان داد پس از دوره مداخله سطح کاتالاز، گلوتاتیون و گلوتاتیون­پراکسیداز گروه تمرینات مقاومتی، تزریق سلول‌های بنیادی و تمرین مقاومتی به­همراه تزریق سول­های بنیادی نسبت به گروه کنترل به­طور معنی­داری بیشتر بود (001/0>P). همچنین سطح کاتالاز، گلوتاتیون و گلوتاتیون­پراکسیداز رت­های گروه تمرینات مقاومتی با تزریق هم‌زمان سول­های بنیادی نسبت به گروه‌های تمرینات مقاومتی و تزریق سلول‌های بنیادی به­طور معنی­داری بیشتر بود(001/0>P). نتیجه‌گیری: به­نظر می­رسد مداخله تمرینات مقاومتی با تزریق هم‌زمان سول­های بنیادی می­تواند به بهبود آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی عضله اسکلتی در دیابت نوع 1 کمک کند.