اثر هشت هفته ترکیب تمرین هوازی تداومی به همراه تمرین عضلات دمی بر حداکثر اکسیژن مصرفی، شاخص های عملکردی قلب و حجم های ریوی در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی

Abstract

زمینه و هدف: بیماری نارسایی قلبی (HF) یکی از بیماری‌های شایع در جهان و ایران است که به دلیل ناهنجاری‌های ساختاری و عملکردی قلب موجب اختلال در عملکرد قلبی-تنفسی در این افراد می‌شود. هدف تحقیق حاضر تعیین اثر تمرینات هوازی به همراه تمرینات عضلات دمی بر علمکرد قلبی تنفسی در مردان مبتلا به HF بود. روش کار: در تحقیق نیمه تجربی حاضر 20 مرد مبتلا به HF به روش نمونه‌گیری گلوله برفی انتخاب شدند و به صورت تصادفی به 2 گروه تمرین وکنترل تقسیم شدند. مداخله تمرین شامل هشت هفته تمرین در سه جلسه از هفته بود. برنامه تمرین شامل تمرینات هوازی تداومی فزاینده با 85-40 درصد ضربان قلب ذخیره آزمودنی‌ها بود؛ تمرینات مقاومتی دمی نیز 5 دقیقه پس از تمرینات هوازی با شدت 70-40 درصد بار تمرینی اجرا شد. یافته‌ها: پس از هشت هفته تمرین افزایش معنی‌داری در VO2Peak ، SV، EF، FVC و FEV1 و کاهش معنی‌داری در فشارخون سیستول و ضربان قلب استراحت در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل مشاهده شد ولی تفاوت معنی‌داری در فشارخون دیاستول مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج می‌توان گفت که تمرینات ترکیبی هوازی به همراه مقاومتی دمی روشی مؤثر برای بازتوانی و ارتقای عملکرد قلبی تنفسی و کاهش عوارض ریوی و قلبی در این بیماران می‌باشد.