نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorبابایی, منصورfa_IR
dc.contributor.authorشیرافکن, هدیfa_IR
dc.contributor.authorرسولی نژاد, سید احمدfa_IR
dc.date.accessioned1401-05-11T18:55:55Zfa_IR
dc.date.accessioned2022-08-02T18:55:56Z
dc.date.available1401-05-11T18:55:55Zfa_IR
dc.date.available2022-08-02T18:55:56Z
dc.date.issued2022-03-01en_US
dc.date.issued1400-12-10fa_IR
dc.identifier.citationبابایی, منصور, شیرافکن, هدی, رسولی نژاد, سید احمد. (1400). تأثیر بیماری ‌های متابولیک بر پیامد درمان رتینوپاتی سروز مرکزی با بواسیزوماب. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل, 24(1), 265-273.fa_IR
dc.identifier.issn1561-4107
dc.identifier.issn2251-7170
dc.identifier.urihttp://jbums.org/article-1-10814-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/920684
dc.description.abstractسابقه و هدف: رتینوپاتی سروز مرکزی (CSR) یک بیماری ایدیوپاتیک شبکیه است که منجر به اختلال بینایی و متامورفوپسیا می شود. با توجه به علت نامشخص رتینوپاتی سروز مرکزی، هدف از این مطالعه، بررسی نقش اختلالات متابولیک، (چربی خون بالا، دیابت، کم کاری تیروئید و پرفشاری خون (به عنوان بیماری قلبی عروقی)) بر نتایج درمان در بیماران مبتلا به رتینوپاتی سروز مرکزی می باشد. مواد و روش ­ها: این مطالعه مقطعی بر روی 55 بیمار مبتلا به رتینوپاتی سروز مرکزی که بیماری آنها توسط معاینات چشم پزشکی در مرکز چشم پزشکی بیمارستان آیت الله روحانی بابل تایید شده بود، انجام شد. بیماران با تزریق داخل زجاجیه ای 1/25 میلی گرم در 0/05 میلی لیتر بواسیزوماب (آواستین) در 3 تا 4 میلی متری لیمبوس در شرایط استریل تحت درمان قرار گرفتند. حدت بینایی (VA) و ضخامت مرکزی ماکولا (CMT) بیماران قبل و یک ماه پس از تزریق، بر اساس ابتلا و عدم ابتلا به فشار خون، دیابت، کم کاری تیروئید و چربی خون توسط توموگرافی انسجام نوری (OCT) اندازه گیری و ارزیابی شد. یافته‌ها: میانگین سن بیماران مبتلا به رتینوپاتی سروز مرکزی (32 مرد و 23 زن) 11/50±42 سال بود. مقدار ضخامت مرکزی ماکولا پس از درمان در بیماران مبتلا به پرفشاری خون (34/00±328/66 میکرومتر) به طور قابل توجهی بالاتر از بیماران بدون پرفشاری خون (41/79±302/56 میکرومتر) بود (0/025=p). مقدار ضخامت مرکزی ماکولا پس از درمان در بیماران غیر دیابتی (42/49±306/08 میکرومتر) به طور قابل توجهی کمتر از بیماران دیابتی (17/42±336/77 میکرومتر) بود (0/039=p). هیچ یک از شاخص های VA و CMT در بیماران مبتلا به چربی خون بالا و بیماران بدون چربی خون تفاوت معنی داری نداشت. همچنین شاخص های حدت بینایی و ضخامت مرکزی ماکولا در بیماران با کم کاری تیروئید و عدم کم کاری تیروئید تفاوت معنی داری نداشتند. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان داد که پرفشاری خون و دیابت از عوامل مهم در پاسخ به درمان با بواسیزوماب در بیماران مبتلا به رتینوپاتی سروز مرکزی می باشند.fa_IR
dc.format.extent488
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Babol University Of Medical Sciencesen_US
dc.subjectرتینوپاتی سروز مرکزیfa_IR
dc.subjectبواسیزومابfa_IR
dc.subjectحدت بیناییfa_IR
dc.subjectتوموگرافی انسجام نوری.fa_IR
dc.subjectچشم پزشکیfa_IR
dc.titleتأثیر بیماری ‌های متابولیک بر پیامد درمان رتینوپاتی سروز مرکزی با بواسیزومابfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeتحقیقیfa_IR
dc.contributor.department1. واحد توسعه تحقیقات بیمارستان آیت اله روحانی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایرانfa_IR
dc.contributor.department2. مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، پژوهشکده سلامت، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایرانfa_IR
dc.contributor.department3. گروه چشم، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایرانfa_IR
dc.citation.volume24
dc.citation.issue1
dc.citation.spage265
dc.citation.epage273


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد