بکارگیری افزودنی‌های سازگار با محیط زیست به عنوان جاذب آلاینده‌های نفتی و بررسی تاثیر آنها بر مقاومت برشی ماسه آلوده

Abstract

در این تحقیق تأثیر آلاینده­های نفتی بر مقاومت برشی خاک ماسه­ای بررسی شده و قابلیت افزودنی­های معدنی شامل زئولیت و پرلیت و همچنین کربنات منیزیم تولید شده از جذب دی اکسید کربن، جهت استفاده به عنوان جاذب­ آلاینده­های نفتی مورد مطالعه قرار گرفته است. خاک مورد مطالعه ماسه بددانه­بندی شده اخذ شده از دشت قزوین بوده و آلاینده­های مورد بررسی گازوئیل و نفت سفید می­باشند. به منظور ارزیابی تأثیر این آلاینده­ها بر مقاومت برشی ماسه، آزمایش­های برش مستقیم بر روی نمونه­های اشباع شده با آلاینده نفتی و در تنش­های عمودی 50، 100 و 200 کیلوپاسکال صورت پذیرفت. نتایج حاصل نشان داد که زاویه اصطکاک داخلی خاک آلوده نسبت به خاک تمیز بیش از 10 درجه کاهش می­یابد. با توجه به نتایج آزمایش­های برش مستقیم انجام شده بر روی نمونه­های آلوده عمل­آوری شده با جاذب­ها، افزودن جاذب­ها تأثیر چندانی بر مقاومت برشی ماسه آلوده نداشته و تغییرات زاویه اصطکاک داخلی نمونه­های عمل­آوری شده با جاذب نسبت به ماسه آلوده کمتر از 10 درصد می­باشد. نمونه­های عمل­آوری شده با پرلیت و زئولیت به ترتیب بیشترین و کمترین مقاومت برشی را نشان دادند. در این تحقیق پتانسیل جذب آلاینده­های نفتی توسط جاذب­ها نیز مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به نتایج ارزیابی­ها، درصد جذب کربنات منیزیم بیش از 90 درصد بوده که بیشتر از سایر جاذب­های مورد مطالعه در این پژوهش می­باشد. نتایج این تحقیق نشان می­دهد که کربنات منیزیم مورد مطالعه در این پژوهش از یک سو در فرآیند تولید باعث جذب گاز آلاینده دی اکسید کربن شده و از سوی دیگر قابلیت جذب درصد قابل توجهی از آلاینده­های نفتی در خاک را دارد.