نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorغفوری, محمدfa_IR
dc.contributor.authorدانشمندی, حسنfa_IR
dc.contributor.authorفلاح, علی یارfa_IR
dc.date.accessioned1401-05-11T18:16:35Zfa_IR
dc.date.accessioned2022-08-02T18:16:35Z
dc.date.available1401-05-11T18:16:35Zfa_IR
dc.date.available2022-08-02T18:16:35Z
dc.date.issued2022-06-01en_US
dc.date.issued1401-03-11fa_IR
dc.identifier.citationغفوری, محمد, دانشمندی, حسن, فلاح, علی یار. (1401). مقایسه عملکرد عضلات شانه، تنه و گردن با اختلالات مفصل گلنوهومرال در نظامیان با و بدون سندرم متقاطع فوقانی. مجله طب نظامی, 24(3), 1166-1175. doi: 10.30491/JMM.24.3.1166fa_IR
dc.identifier.issn1735-1537
dc.identifier.issn1735-7667
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.30491/JMM.24.3.1166
dc.identifier.urihttp://militarymedj.ir/article-1-3258-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/918764
dc.description.abstractزمینه و هدف: یکی از مهمترین گروه‌­هایی که در معرض سندرم متقاطع فوقانی قرار می­‌گیریند نظامیان هستند. نظامیان به واسطه فعالیت‌های بدنی که دارند اغلب دچار سندرم متقاطع فوقانی می‌شوند. در همین راستا هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی مقایسه‌‌‌ای عملکرد عضلات شانه، گردن و تنه با اختلالات مفصل گلنوهومرال در نظامیان با و بدون سندرم متقاطع فوقانی است. روش‌ها: اﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ از ﻧﻈﺮ زﻣﺎن مقطعی، از ﻟﺤﺎظ ﻣﻮﺿﻮعی ﻳﻚ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﺎرﺑﺮدی و از ﻟﺤﺎظ روش ﻳﺎ اﺳﺘﺮاﺗﮋی ﻳﻚ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻋﻠﻲ-ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ‌ای‌ میﺑﺎﺷﺪ. ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎری ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺣﺎﺿﺮ، ﺷﺎﻣﻞ ١٢٠ اﻓﺴﺮ ﻣﺮد 45-30 ﺳﺎﻟﻪ اﺳﺘﺎن ﻛﺮﻣﺎﻧﺸﺎه ﺑﺎ ﺣﺪاﻗﻞ ٧ ﺳﺎل ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻛﺎر ﺑﻮد. ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺷﺮاﻳﻂ ورود و ﺧﺮوج آزﻣﻮدنی­ﻫﺎ ﺗﻌﺪاد ٧٠ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ­ﺻﻮرت ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ و دردﺳﺘﺮس در دو ﮔﺮوه ٣٥ ﻧﻔﺮه اﻓﺴﺮان ﺑﺎ و ﺑﺪون ﺳﻨﺪرم ﻣﺘﻘﺎﻃﻊ ﻓﻮﻗﺎنی اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ و ﭘﺲ از ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ و آﺷﻨﺎیی ﺑﺎ ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ و ﻣﺎﻫﻴﺖ ﭘﮋوﻫﺶ و ﺗﻜﻤﻴﻞ ﻓﺮم رﺿﺎﻳﺖ ﻧﺎﻣﻪ، اﻃﻼﻋﺎت ﻻزم ﮔﺮدآوری ﮔﺮدﻳﺪ. از ابزارهای دوربین عکاسی، خط­کش منعطف و داینامومتر به ترتیب برای اندازه‌‌‌‌‌‌گیری سر به جلو، شانه گرد، کایفوزیس و عملکرد ایزومتریک برخی از عضلات شانه، گردن و تنه استفاده شد. ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ آﻣﺎری داده­ﻫﺎی ﺧﺎم به‌دست‌آﻣﺪه از اﻧﺪازه­ﮔﻴﺮی‌ﻫﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﻧﺮم­‌اﻓﺰار SPSS ﻧﺴﺨﻪ ٢٣ اﺳﺖ ﻛﻪ در دو ﺑﺨﺶ توصیفی و اﺳﺘﻨﺒﺎﻃﻲ اراﺋﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. یافته‌ها: افراد با سندرم متقاطع فوقانی با میانگین (سن = 3/57±34/85 سال، قد = 0/04±178 سانتی­متر، وزن = 11/82±76/77 کیلوگرم) و افراد بدون سندرم با میانگین (سن = 2/93±34/02 سال، قد = 0/05±179 سانتی­متر، وزن = 11/01±91/79 کیلوگرم) بودند که تحلیل آماری نشان داد که در سطح معناداری 0/05 درصد تفاوت معناداری بین ویژگی‌های دموگرافیک وجود ندارد. نتایج نشان می‌دهد که بین عملکرد عضلات شانه، گردن و تنه با اختلالات مفصل گلنوهومرال در نظامیان با و بدون سندرم متقاطع فوقانی اختلاف معناداری وجود دارد (0/05>P). نتیجه‌گیری: با توجه‌ به‌ نتایج‌ این‌ پژوهش‌ می‌توان مشاهده کرد که‌ الگوهای‌ وضعیت‌ ثابت‌ و تکراری‌ در گروه با سندرم به‌ دلیل‌ نوع و میزان فعالیتشان با رایانه‌ و ایجاد پاسچر ثابت‌ بر نمره قدرت عضلانی‌ و دامنه‌‌های حرکتی‌ شانه‌ اثرگذار بوده، که‌ این‌ مسئله‌ در گروه بدون سندرم به‌ دلیل‌ نوع فعالیت‌ شغلی‌ آن­‌ها کمتر دیده شده که‌ می‌تواند نشان­‌دهنده‌ تاثیر الگوی‌ صحیح‌ وضعیتی‌ در حین‌ فعالیت‌ بر بروز اختلال حرکتی‌ بازو باشد.fa_IR
dc.format.extent705
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی بقیه اللهfa_IR
dc.relation.ispartofمجله طب نظامیfa_IR
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.30491/JMM.24.3.1166
dc.subjectعدم تعادل عضلانیfa_IR
dc.subjectاختلالات مفصلیfa_IR
dc.subjectسندرم متقاطع فوقانیfa_IR
dc.subjectافسران ارتش.fa_IR
dc.subjectطب نظامیfa_IR
dc.titleمقایسه عملکرد عضلات شانه، تنه و گردن با اختلالات مفصل گلنوهومرال در نظامیان با و بدون سندرم متقاطع فوقانیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشي اصیلfa_IR
dc.contributor.departmentگروه آسیب شناسی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه گیلان، رشت، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه آسیب شناسی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه گیلان، رشت، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه آسیب شناسی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه آزاد، تهران، ایرانfa_IR
dc.citation.volume24
dc.citation.issue3
dc.citation.spage1166
dc.citation.epage1175


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد