رابطه بین یافته های سی تی اسکن قفسه سینه و یافته های آزمایشگاهی و شدت بیماری COVID-19: یک مطالعه تک مرکزی

Abstract

سابقه و هدف: ناهنجاری­های پاراکلینیکی به عنوان پیش بینی کننده شدتِ COVID-19 در نظر گرفته می­شوند. هدف ما ارزیابی رابطه بین یافته های آزمایشگاهی و توموگرافی کامپیوتری ریه و شدتِ بیماری در بیماران COVID-19 بود. روش بررسی: مطالعه­ای گذشته نگر روی بیماران قطعی COVID-19 در بیمارستان امیرالمومنین تهران از اول اسفند 1398 تا 31 فروردین 1399را انجام دادیم. سی تی اسکن ریه و یافته­های آزمایشگاهی از پرونده پزشکی استخراج شد. رابطه بین یافته­های سی تی اسکن ریه و یافته­های آزمایشگاهی و شدت COVID-19 را ارزیابی کردیم. تحلیل آماری را در نرم افزار آماری SPSS نسخه 24 انجام دادیم. یافته ها: با درگیری ریه به بیش از 50%، شدت بیماری به طور جدی تغییر کرد (008/0=P). تعداد WBC و پلی مورفونوکلئر، میزان ALP و BUN با افزایش شدت بیماری افزایش یافت (05/0>P). متغیرهای پیشگویی کننده 4/32٪ از تغییرات، در متغیر معیار را توضیح می­دهند. نتیجه گیری : درگیری ریه بیش از 75٪ و متغیرهای شمارش پلی مورفونوکلئر، پیش بینی کننده های مثبت بیماری بود. در واقع ، هر واحد افزایش درشدت درگیری ریه و تعداد پلی ، شدت بیماری به ترتیب 1/27٪ و 8/43 % افزایش می­یابد. یافته­های سی تی اسکن ریه و نتایج آزمایشگاهی، ابزارهای مفیدی برای رده بندی پروگنوز بیماری و کمک به مدیریت این بیماری است.