اثربخشی تمرین درمانی در کاهش درد و ناتوانی ورزشکاران با گردن درد مزمن غیراختصاصی

Abstract

زمینه و هدف: گردن درد مزمن مشکلی شایع است و اغلب با تغییرات در عملکردهای حسی- حرکتی مانند کاهش حس عمقی گردن، تغییر هماهنگی عضلات گردنی و افزایش نوسانات وضعیتی همراه است. هدف از این مطالعه اثربخشی تمرین درمانی در بهبود گردن درد مزمن غیراختصاصی ورزشکاران شهرستان خرم‌آباد است. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع کار آزمایی بالینی به‌صورت پیش‌آزمون_ پس‌آزمون با یک گروه مداخله و یک گروه کنترل بود. 30 ورزشکار مبتلابه گردن درد مزمن، به‌صورت هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفی به دو گروه تمرین درمانی (14=n) و کنترل (15=n) تقسیم شدند. ارزیابی درد و ناتوانی گردن، قبل و بلافاصله بعد از هشت هفته 3 جلسه‌ای (30 دقیقه‌ای) تمرینات توان‌بخشی، به ترتیب به‌وسیله مقیاس بصری درد و مقیاس ناتوانی درد از دو گروه مداخله و کنترل صورت گرفت. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های کوواریانس در سطح 05/0=α‌ مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت.‌ یافته‌ها: نتایج نشان داد که شدت درد (001/0 ‌P≤) و ناتوانی عملکردی (001/0 ‌P≤) در گردن پس از هشت جلسه تمرین درمانی در ورزشکاران با گردن درد مزمن غیراختصاصی کاهش معنی‌داری داشته است.‌ نتیجه‌گیری: مداخله تمرینات توان‌بخشی شامل تمرینات ثبات دهنده و تقویتی گردن باعث بهبود درد و ناتوانی در ورزشکاران دارای گردن درد مزمن می‌شود، بنابراین پیشنهاد می‌شود که تمرینات توان‌بخشی، به‌عنوان یک روش مناسب و کاربردی در بهبود ورزشکارانی با گردن درد مزمن غیراختصاصی مورداستفاده قرار گیرد.‌