شیوع کم‌خونی دوران بارداری در زنان باردار استان گلستان در سال 1399

Abstract

زمینه کم‌خونی یکی از مهم‌ترین مشکلات در جهان است و به طور ویژه کودکان خردسال و زنان باردار را درگیر می‌کند. هدف مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی آنمی دوران بارداری و عوامل مرتبط با آن انجام شد. روش‌ها این مطالعه مقطعی‌تحلیلی در سال 1399 با استفاده از اطلاعات زنان باردار تحت پوشش دانشگاه علوم‌پزشکی گلستان از سامانه ناب اجرا شد. افراد شرکت‌کننده شامل هزار نفر بودند که مراقبت‌های بارداری را در یکی از مراکز جامع سلامت دریافت و آزمایش‌های روتین بارداری را انجام داده بودند. جهت بررسی عوامل فردی-باروری مرتبط با کم‌خونی از آزمون‌های کای‌دو و رگرسیون لجستیک چندگانه استفاده شد. یافته‌ها شیوع کم‌خونی در افراد تحت مطالعه 18/4 درصد بود که از این تعداد 19/27 درصد کم‌خونی شدید، 63/03 درصد کم‌خونی متوسط و 17/7 درصد کم‌خونی خفیف داشتند. این میزان با فاصله بین بارداری، رتبه زایمان، سن در اولین بارداری، سن ازدواج، ماه بارداری، سابقه ابتلا به عفونت دستگاه ادراری، تعداد مراقبت‌ها و تحصیلات رابطه معنی‌داری داشت (0/05> P). بین شیوع کم‌خونی دوران بارداری با محل سکونت و محل مراقبت زنان باردار رابطه‌ای مشاهده نشد. نتیجه‌گیری باتوجه‌ به یافته‌ها، با افزایش ماه بارداری، داشتن سابقه عفونت ادراری، سن پایین ازدواج، کم بودن تعداد مراقبت‌های دریافتی در طول بارداری و پایین بودن سطح سواد شانس کم‌خونی دوران بارداری نیز افزایش می‌یابد. بنابراین شناسایی زنان در معرض خطر و اطمینان از مراقبت کافی و به‌موقع از آن‌ها مهم است.