انتخاب بهینه پارچه لباس کار پرسنل نظامی و کارگران مناطق گرم و خشک با رویکرد تصمیم گیری چند متغیره

Abstract

زمینه و هدف: لباس‌کار یکی از مهمترین لوازم حفاظت فردی کارگران و نظامیان می‌باشد و انتخاب مناسب آن برای مناطق گرم وخشک نقش مهمی در تبادل و تعادل حرارتی میان بدن انسان و محیط دارد. بنابراین، این مطالعه با هدف ارزیابی انتقال حرارت و راحتی پارچه‌ها و انتخاب بهینه پارچه برای لباس‌کار پرسنل نظامی و کارگران مناطق گرم و خشک انجام گرفت. روش‌ها: این مطالعه تجربی روی 16 نوع از پارچه‌های رایج لباس در مناطق گرم و خشک انجام گرفت. این پارچه‌ها دارای ترکیب 4 نوع بافت و 4 نوع درصد ترکیبی از کتان و پلی‌استر می‌باشد. پارچه‌ها از نظر میزان نفوذپذیری هوا و بخارات آب، جذب آب، شعاع معادل منافذ، هدایت حرارتی، مقاومت پارگی و خمشی براساس استاندارد ارزیابی شدند. نهایتا، پارچه بهینه با ترکیب روش تصمیم‌گیری چند متغیره و تحلیل سلسله مراتبی (AHP-TOPSIS) انتخاب گردید و با سایر پارچه‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS 16 مورد مقایسه قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج AHP-TOPSIS نشان داد پارچه با سهم ترکیبی 65% کتان و 35% پلی‌استر با نوع بافت 2/1 رفتار بهینه‌ای در میزان ویژگی‌های راحتی و انتقال حرارتی پارچه نشان می‌دهد. در نوع بافت 1/2 میانگین مقدار جذب آب، مقاومت خمشی و هدایت حرارتی در پارچه %35 پلی‌استر و 65% کتان با پارچه‌های 100% کتان اختلاف معناداری ندارد (0/05 نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که بهینه‌ترین پارچه برای لباس‌کار پرسنل نظامی و کارگران مناطق گرم و خشک دارای ترکیب 65% کتان و 35% پلی‌استر و همچنین دارای نوع بافت 1/2 می‌باشد.