بررسی متغیرهای کینماتیکی اندام تحتانی حین راه رفتن در پرسنل نظامی سالم و دارای رباط صلیبی قدامی بازسازی شده

Abstract

زمینه­ و هدف: با توجه به روند بهبود طولانی مدت آسیب رباط صلیبی قدامی و بروز مشکلات ثانویه بعد از جراحی و همچنین عدم پایبندی افراد به برنامه­‌های توانبخشی بعد از جراحی، ریسک پارگی مجدد این رباط وجود دارد. عدم توجه به پارامترهای کینماتیکی در حین حرکت در افراد رباط صلیبی بازسازی شده می‌­تواند از دلایل اصلی آسیب در این افراد باشد. لذا هدف از این مطالعه بررسی پارامتر و متغیرهای کینماتیکی اندام تحتانی حین راه رفتن در پرسنل نظامی سالم و دارای رباط صلیبی قدامی بازسازی شده بود. روش‌­ها: در این مطالعه تعداد 34 پرسنل نظامی مرد در دو گروه 17 نفره سالم و دارای سابقه پارگی رباط صلیبی قدامی به صورت داوطلبانه شرکت کردند. ثبت اطلاعات کینماتیکی و کینتیکی حرکت این آزمودنی‌­ها به‌وسیله سیستم آنالیز ویدیویی حرکت وایکان و صفحه نیروی کیستلر به ترتیب با فرکانس نمونه‌­برداری 200 و 1000 هرتز انجام شد. در نهایت با استفاده از نرم افزار نکسوس و ویژوال تری دی، تحلیل و تفسیر داده‌­ها انجام شد. متغیرهای کینماتیکی اندام تحتانی از لحظه تماس اولیه پا تا لحظه جدا شدن پا با صفحه نیرو محاسبه و بین دو گروه مقایسه شد. یافته‌ها: با توجه به نتایج آزمون تی ­مستقل، میزان دامنه حرکتی فلکشن-اکستنشن مفصل ران و مچ­ پا در فاز استقرار در گروه ACLR، نسبت به گروه سالم، دارای میانگین کمتری بود ولی رابطه معنی‌داری بین دو گروه دیده نشد (P=0/12 ،P=0/62). همچنین، میزان دامنه حرکتی فلکشن-اکستنشن مفصل زانو در فاز استقرار و حداکثر زاویه فلکشن مفصل زانو در لحظه تماس پاشنه پا با زمین در گروه ACLR، نسبت به گروه سالم به‌طور معنی­‌داری کاهش پیدا کرده بود (P=0/03، P=0/005). یافته­‌های حاکی از این مطالعه نشان داد، متغیرهای حداکثر ولگوس مفصل زانو و نسبت چرخش تیبیا به فمور در فاز استقرار در بین دو گروه اختلاف معنی‌­داری نشان داد و با افزایش میانگین در گروه ACLR، همراه بود (P=0/032، P=0/038). همچنین در پارامترهای مدت زمان فاز استقرار، سرعت گام‌­برداری و طول گام­‌برداری ارزیابی شده در حین راه رفتن در بین دو گروه اختلاف معنی‌­داری نشان داد و با کاهش میانگین در گروه ACLR، همراه بود (P=0/02، P=0/03، P=0/01). نتیجه­‌گیری: با توجه به نتایج این پژوهش پیشنهاد می­‌شود تمرینات بازتوانی با هدف بهبود دامنه حرکتی مفاصل اندام تحتانی و همچنین اصلاح الگوی حرکتی راه رفتن در تمرینات توانبخشی مد نظر قرار گیرد تا ریسک آسیب و پارگی مجدد کاهش یابد.