بررسی شیوع آنتی‌بادی‌های سرمی IgM و IgG اختصاصی مایکوپلاسما پنومونیه در بیماران بدون علامت در کودکان پیش‌دبستانی

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: مایکوپلاسما پنومونیه یکی از دلایل عمده ذات‌الریه کسب‌شده از جامعه (community acquired pneumonia) با دامنه شیوع 40 درصد در کودکان هست. هدف از این مطالعه، بررسی سطح سرمی آنتی‌بادی IgM و IgG اختصاصی جهت شناسایی مایکوپلاسما پنومونیه در نمونه‌های آزمایشگاهی کودکان پیش‌دبستانی بدون علائم تنفسی در شهرستان ارومیه بود. مواد و روش­ها: مطالعه‌ی حاضر از نوع مقطعی تحلیلی بوده و بر روی 260 نفر از کودکان پیش‌دبستانی که بدون داشتن علائم تنفسی به درمانگاه کودکان بیمارستان شهید مطهری ارومیه در دی‌ماه سال 1397 مراجعه کرده بودند، انجام گرفت. تشخیص IgM و IgG آنتی‌بادی علیه مایکوپلاسما پنومونیه روی نمونه­ها با استفاده از کیت­ آزمایشگاهی مخصوص با روش ELISA انجام شد. تیتر آنتی‌بادی IgM و IgG بیش از 12 واحد در میلی‌لیتر به‌عنوان نتیجه مثبت، تیتر کمتر از 8 واحد در میلی‌لیتر به‌عنوان نتیجه منفی و بین 8 تا 12 واحد در میلی‌لیتر به‌عنوان نتیجه بینابینی تلقی شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده­ها از نرم‌افزار SPSS 21 استفاده شد. یافته‌ها: بر اساس نتایج به‌دست‌آمده، 25.8 درصد از کودکان حداقل یک دوره عفونت با ارگانیسم مایکوپلاسما پنومونیه را تجربه کرده بودند. ارتباط معنی‌داری بین مثبت شدن تیتر آنتی‌بادی IgG و IgM با حضور در مهدکودک وجود داشت (در هر دو P=0.001). ارتباط معناداری بین مثبت بودن سطح سرمی IgG و IgM و جنس کودکان (به ترتیب P=0.14، P=0.60)، سن کودکان (به ترتیب P=0.54، P=0.58) و گروه سنی بیماران (به ترتیب P=0.49، P=0.19) وجود نداشت. نتیجه‌گیری: بین تیتر آنتی‌بادی IgG و IgM مثبت و حضور در مهدکودک رابطه معنی‌داری وجود داشت، اما بین مثبت بودن آنتی‌بادی IgG و IgM با جنس و گروه سنی رابطه معنی‌داری مشاهده نشد.