بررسی ارتباط سطح ادراری و سرمی LDH با شدت درگیری کورتیکال در DMSA در کودکان مبتلا به پیلونفریت حاد

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: عفونت مجاری ادراری یکی از عفونت‌های شایع دوران کودکی هست که می‌تواند در قسمت‌های تحتانی دستگاه ادراری به‌صورت سیستیت و در قسمت‌های فوقانی و پارانشیم کلیه به‌صورت پیلونفریت بروز پیدا کند. هدف این مطالعه تعیین ارتباط سطح ادراری و سرمی LDH با شدت درگیری کورتیکال در DMSA در کودکان مبتلا به پیلونفریت حاد است. مواد و روش‌ کار: در این مطالعه مقطعی (توصیفی - تحلیلی) تمام بیماران مبتلا به پیلونفریت که برای اولین بار با این تشخیص در بخش نفرولوژی در سال 1398 بستری شده بودند وارد این مطالعه شدند. شدت درگیری کلیه در اسکن DMSA به‌صورت زیر تعریف شد: گرید یک مبهم (equivocal)، گرید دو درگیری یک منطقه، گرید سه درگیری بیشتر از دو منطقه و گرید چهار درگیری گلوبال. نمونه‌های ادراری با حفظ درجه حرارت مناسب و حداکثر تا نیم ساعت بعد از نمونه‌گیری جهت انجام U/A و U/C و اندازه‌گیری LDH ادراری به آزمایشگاه ارسال شدند. میزان LDH ادراری نرمال 9-4 mU/ml با میانگین 1 ± 8/10 در نظر گرفته شد. LDH سرمی در ابتدای بستری هم‌زمان با اولین خون‌گیری طی 24 ساعت اول ارسال گردید. یافته‌ها: میانگین سنی بیماران در این مطالعه برابر با 79/2 ± 85/3 سال بود. اکثر بیماران را دختران تشکیل می‌دادند (7/95درصد). میانگین سطح سرمی LDH در بیماران برابر با 05/153 ± 81/465 و سطح ادراری LDH نیز برابر با 45/22 ± 68/28 بود. تفاوت معناداری میان افراد با گرید‌های مختلف ازنظر سطح سرمی ادراری و سرمی وجود نداشت (05/0<P). بحث و نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که ارتباط معناداری میان مقادیر LDH سرمی و ادراری با شدت درگیری کورتیکال کلیه در بیماران مبتلا به پیلونفریت حاد وجود ندارد.